كاركردشناسي پليس سنتي و ترميمي در شرمساري كودكان و نوجوانان بزهكار

زمينه و هدف: واكنش مقتضي نسبت به بزهكاري كودكان و نوجوانان يكي از دغدغه هاي اساسي و مهم در هر نظام كيفري است كه در اين ميان واكنش مقامات پليس نقش تعيين كننده اي دارد، يعني واكنش مقامات پليس از يك سو مي تواند موجب معايبي همچون برچسب خوردن و تكرار جرم و از سوي ديگر از طريق ايجاد شرمساري بازپذيركننده باعث اصلاح و بازگشت به جامعه شود، در اين زمينه هرچند پژوهش هايي در مورد بزهكاري كودكان و نوجوانان انجام گرفته است اما با اين رويكرد كه چگونه واكنش ماموران پليس در راه اصلاح و بازگشت به جامعه يا تباهي آينده كودك و نوجوان بزهكار تاثيرگذار است، پژوهشي صورت نگرفته است، بنابراين با هدف تبيين كاركرد پليس سنتي و ترميمي در ايجاد شرمساري بازپذيركننده و بازگشت كودكان و نوجوانان بزهكار به جامعه به موضوع پرداخته شده است. روش: اين مقاله از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت به روش تحليل محتوا به موضوع پرداخته و اطلاعات لازم به شيوه اسنادي و كتابخانه اي از كتب حقوقي و جرم شناسي، مجلات علمي، رساله ها، پايان نامه ها و قوانين و مقرارت جاري ايران و ساير كشورها جمع آوري شده و در نهايت با استفاده از نتايج حاصل از پژوهش ها در ساير كشورها به ارائه راهكارهايي براي ايفاي نقش پليس در شرمساري بازپذيركننده كودك و نوجوان بزهكار پرداخته شد. يافته ها و نتايج: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه پليس ترميمي با اختياراتي كه مي تواند داشته باشد (مانند قضازدايي) از طريق ايجاد شرمساري از ورود كودك و نوجوان بزهكار به فرآيند رسمي رسيدگي جلوگيري و آنان را به جامعه باز مي گرداند درحالي كه پليس سنتي با اقدامات سركوب گرانه خود و ورود كودك و نوجوان بزهكار به فرآيند رسمي رسيدگي موجب شرمساري برچسب زننده و در نهايت تباهي آينده كودك و قرار گرفتن در مسير بزهكاري مي شود.