تأثير آموزش از راه دور مبتني بر موك بر درگيري تحصيلي و مؤلفه هاي آن در دانشجويان دانشگاه پيام نور

The Impact of Distance Education (based Mooc) on Academic Engagementand its Components Among the Students of PNU

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير آموزش از راه دور (مبتني بر موك) بر درگيري تحصيلي و مؤلفه‌هاي آن در دانشجويان دانشگاه پيام نور مركز كرمان مي‌باشد. روش: روش پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي بود. جامعه آماري دانشجويان دانشگاه پيام نور كرمان مي‌باشند كه 40 نفر از آن‌ها (20 نفر گروه كنترل و 20 نفر گروه آزمايش) به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي يك مرحله‌اي به‌ عنوان نمونه انتخاب شدند. درس مربوطه در 4 جلسه هشت ساعته به‌مدت يك ماه براي گروه آزمايش از طريق فناوري موك و با استفاده از الگوي طراحي آموزشي تدوين شده، تدريس شد و گروه كنترل با همان روش معمول كلاسي آموزش ديدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه درگيري تحصيلي زرنگ (1391) است. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد در متغير درگيري تحصيلي ميانگين گروه آزمايش بيشتر از گروه كنترل بوده است (0/01>P و 42/69=F)، پس نتيجه گرفته مي‌شود استفاده از الگوي آموزش مبتني بر فناوري در آموزش از راه دور در افزايش درگيري تحصيلي دانشجويان مؤثر بوده است. در مؤلفه‌ي درگيري شناختي با (0/016>p و 12/82=F)، در مؤلفه‌ي درگيري انگيزشي با (0/016>p و 31/93=F)، در مؤلفه‌ي درگيري رفتاري با (0/016>p و 23/50=F)، پس از تعديل نمرات پيش ­آزمون، تفاوت بين گروه آزمايش و كنترل معنادار است؛ پس نتيجه گرفته مي‌شود استفاده از الگوي آموزش مبتني بر فناوري در آموزش از راه دور در افزايش درگيري شناختي، انگيزشي و رفتاري دانشجويان مؤثر بوده است. نتيجه‌گيري: بنابراين آموزش با موك بر افزايش ميزان درگيري تحصيلي و مؤلفه‌هاي آن در دانشجويان در درس تكنولوژي آموزشي تأثير مثبت دارد. براساس نتايج حاصله، پيشنهاد مي‌شود از فناوري موك براي غني‌سازي آموزش ساير دروس دانشجويان دانشگاه پيام نور استفاده شود.

Purpose: The purpose of this study was to investigate the effect of distance education (based on mooc) on academic engagement and its components among students in Kerman Payam Noor University. Method: The research method was quasi-experimental. The statistical population is students of Kerman Payam Noor University, which) were selected 40 of them as sample (20 students in the control group and 20 students in experimental group by Sampling method is Single-stage cluster sampling. The lessons were taught in 4 sessions of eight hours for one month for the experimental group through mooc technology and using an educational design pattern and the control group was trained in the same way as the usual class.The instrument used in this study is academic engagement questionnaire of Zerang (1391). Findings: The results showed The findings of the study indicated that the average of the experimental group was higher than the control group in the academic engagement variable (F=42.69 P<0.01) Therefore, it is concluded that the use of a technology-based education model in distance education has been effective in increasing students' academic engagement. In the cognitive engagement component (F=12.82 P<0.016), in the motivational engagement component with (F=31.93 P<0.016), in the component of behavioral engagement with (F=23.50 P<0.016), After adjusting for the pre-test scores, the difference between the experimental and control group is significant. Therefore, it is concluded that the use of technology-based education model in distance education has been effective in increasing cognitive, motivational and behavioral engagement of students. Conclusion: So teaching with technology (Mooc) has a positive impact on increasing academic engagement and its components among the students in educational technology. The results suggest that technology (Mooc) is used to enrich teaching of other lessons of PNU.