عنوان مقاله :
بررسي اثربخشي درمان تعامل والد - كودك در بهبود توجه پايدار دانشآموزان
عنوان به زبان ديگر :
The effectiveness of parent-child interaction therapy on improving sustained attention of students
پديد آورندگان :
ايزدي فرد، راضيه دانشگاه تهران , صبحي قراملكي، ناصر دانشگاه محقق اردبيلي - گروه روان شناسي , ارجمندنيا، علي اكبر دانشگاه تهران - گروه روان شناسي
كليدواژه :
درمان تعامل والد - كودك , توجه پايدار , دانشآموزان
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي درمان تعامل والد-كودك در بهبود توجه پايدار دانشآموزان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ مورد مطالعه اين پژوهش را، تمام دانشآموزان پسر مقطع دبستان شهر تهران در سال تحصيلي 93-92 تشكيل داده اند. نمونه پژوهش شامل 20 نفر از مادران دانش آموزاني بود كه حاضر به شركت در پژوهش بوده و به شيوۀ نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند و پس از پاسخگويي به آزمون عملكرد پيوسته بهصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شد. مادران دانش آموزان گروه آزمايشي به مدت 12 جلسه تحت درمان تعامل والد - كودك قرار گرفتند، اما گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از روش آماري كوواريانس تحليل شد. نتايج نشان داد كه توجه پايدار آزمودنيهاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه به طورمعناداري افزايش يافت. اين درمان راهبردي مؤثر براي افزايش توجه كودكان است. بر مبناي نتايج اين پژوهش به مشاوران و روانشناسان كودك ميتوان پيشنهاد نمود كه با استفاده از اين روش درماني در افزايش دامنه توجه و تمركز دانش آموزان بكوشند.
چكيده لاتين :
The aim of the present study was to investigate the effect of parent-child
interaction therapy on improving sustained attention of students. It is an
experimental research with pretest-posttest and control group design. The
population was all the elementary students of Tehran primary school
students in the 2013-2014 school year. The sample included 20 students and
their mothers who volunteered to take part in the study and were selected
according to random sampling. Having taken an identical test (Continuous
Performance Test), they were randomly divided into two experimental and
control groups. The experimental group received parent-child interaction
therapy in 12 sessions but the control group did not receive any intervention.
The data was analyzed through covariance analysis (ANCOVA). The
findings indicate that sustained attention of the experimental group
increased in comparison with the control group. Parent-child interaction
therapy is an effective method for the improvement of sustained attention of
students. It is recommended that child counselors and psychologists
administer parent-child interaction therapy for the improvement of the
attention of students.
عنوان نشريه :
روان شناسي مدرسه
عنوان نشريه :
روان شناسي مدرسه