بررسي عوامل تاثيرگذار در مرزهاي جمهوري اسلامي ايران و جمهوري آذربايجان

پايدارترين عنصر در امنيت ملي ايران در قرون گذشته ، جغرافياي خاص اين مرز و بوم بوده است كه از يك سو ايران را مركز پيراموني خود قرارداد و از سوي ديگر عملا از نظر جغرافيايي به هيچ يك از محيط هاي پيراموني خود تعلق كامل ندارد. گروه هاي قومي ايران با دنباله هاي فرامرزي خودشان در كشورهاي آذربايجان، تركيه، افغانستان و تركمنستان، حاصل يك چنين تجربه تاريخي براي گروه هاي قومي بوده اند. بنابراين امنيت مرزهاي بين المللي ايران و مرزنشينان به ويژه جمهوري آذربايجان به شدت متاثر از قلمروهاي پيراموني مي باشد و ضمانت تحقق اين امر، مديريت مرزها و داشتن مرزهايي با امنيت كامل مي باشد. اين پژوهش به دنبال اين است تا عواملي را كه در مديريت مرزهاي بين ايران و آذربايجان كه شامل عوامل جغرافيايي، دفاعي، اقتصادي مي شود و بر محيط پيراموني اين دو كشور تاثير زيادي مي گذارد را موردبررسي قرار دهد. آن چيزي كه مي توان دريافت كرد اين است كه روابط ايران و آذربايجان عليرغم بهره مندي از بعضي زمينه هاي فرصت ساز به دليل مرزبندي هاي مرتبط با رژيم حقوقي درياي خزر، مناقشه قره باغ و حضور آمريكا همچنان با چالش هاي عمده اي مواجه خواهد بود. در اين پژوهش نحوه جمع آوري داده ها به صورت كتابخانه اي (كتاب ، مقالات) مي باشد و روش تحقيق نيز توصيفي -تحليلي است .