مكان يابي بازارچه مرزي با استفاده از تكنيك هاي تصميم گيري چند معياره (مطالعه موردي: بخش خاوومير آباد شهرستان مريوان)

با توجه به محدوديت‌ها و موانع بسيار در نواحي روستايي مرزي، مكان‌يابي مطلوب و بهينه محدثات توسعه‌اي ازجمله بازارچه‌هاي مرزي، جهت تضمين موفقيت، تداوم و توزيع برابر ثمرات آن‌ها ضروري است. از سويي ديگر، حل پيچيدگي‌هايي كه در امر مكان‌يابي، به‌ واسطه دخيل بودن معيارهاي متعدد كمي و كيفي گاها متضاد، ذي‌نفعان و گزينه‌هاي مختلف وجود دارد، نيازمند بهره‌گيري از روش‌هاي جديدي ازجمله روش‌هاي تصميم‌گيري چند شاخصه است. پژوهش حاضر با هدف رونق و موفقيت بازارچه مرزي بخش خاووميرآباد شهرستان مريوان در پي پاسخگويي به اين سوال است كه كدام ‌يك از روستاهاي اين بخش، از شرايط بهتري جهت احداث بازارچه برخوردار هستند. در پژوهش كاربردي حاضر، با تكيه ‌بر مطالعات كتابخانه‌اي و با استفاده از مدل‌هاي كمي، رتبه‌بندي شاخص‌ها و معيارها با بهره‌گيري ازنظر كارشناسان و آگاهان محلي روستايي و سپس بهره‌گيري از روش‌هاي ELECTERE، TOPSIS و SAW، گزينه‌هاي موردنظر رتبه‌ بندي و بهينه‌ترين مكان جهت تاسيس بازارچه در بخش مشخص گرديد. محاسبات آماري در دو نرم‌افزار EXPERT CHOICE و EXCEL انجام گرفتند كه در نهايت، نتايج پژوهش، حاكي از اين امر است كه روستاي مرزي ساوجي، مطلوب‌ترين مكان جهت تاسيس بازارچه است و دليل اين امر نيز، شرايط مطلوب اين روستا از جمله دارا بودن خدمات و امكانات، نزديكي بيشتر به مركز شهرستان و رواني عبور و مرور به‌ واسطه فقدان موانع توپوگرافي است.