جايگاه همبستگي مرزي تنگه هرمز و منطقه خليج فارس در امنيت ملي ايران بعد از جنگ سرد «رهيافت ژئوپليتيك يا قدرت محور»

در سطح بين‌المللي خليج‌فارس به دليل اهميت فوق‌العاده‌اش در تامين انرژي جهان، وابستگي صنايع پيشرو و كشورهاي توسعه‌يافته به اين ماده حياتي، به ‌شدت مورد توجه اين قدرت‌ها مي‌باشد. تنگه هرمز تنها خروجي خليج‌فارس است و از آنجا كه همه كشورهاي توسعه‌يافته و درحال‌توسعه به صدور نفت از خليج‌فارس وابسته‌اند و بيش از نيمي نفت مورد نياز جهان بايد از تنگه هرمز بگذرد، اين تنگه اهميت بين‌المللي دارد. ايران بزرگ‌ترين كشور خليج‌فارس است و بيشترين گستره جغرافيايي و مواضع حفاظتي را در اين منطقه دارد به اين دليل تنگه هرمز از اهميت بسياري برخورد دار است و در حقيقت دروازه ارتباط ايران با منطقه و جهان شمرده مي‌شود. اين مقاله با روش توصيفي - تحليلي درصدد پاسخ به اين سوال است كه ژئوپليتيك تنگه هرمز چه مزايايي براي منافع و امنيت ايران در منطقه خليج‌فارس و جهان دارد؟ يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه تنگه هرمز در دهانه خليج‌فارس موقعيتي را در اختيار ايران قرار داده كه در تمامي معادلات و محاسبات ژئوپليتيكي توسط كشورهاي مختلف در مورد موازنه قدرت منطقه‌اي ما، مورد ارزيابي و توجه قرار مي‌گيرد. همچنين تنگه هرمز مي‌تواند عامل وحدت‌بخش و زمينه‌ساز همبستگي مرزي بين ايران و كشورهاي منطقه خليج‌فارس باشد. از سوي ديگر امنيت تنگه هرمز و آزادي كشتيراني با اقتصاد كشورهاي صنعتي گره ‌خورده و امنيت اين تنگه را به شكل يك چالش بزرگ و راهبردي براي اقتصاد جهان و تامين امنيت انرژي جهان درآورده است.