بررسي احساس امنيت اجتماعي در شهرهاي مرزي (مطالعه موردي: شهر پيرانشهر)

امروزه حفاظت و حراست از سرزمين در سراسر كره زمين براي تمام كشورها يك ارزش به‌حساب مي‌آيد. ضمانت تحقق اين امر، بدون شك مديريت مرزها و داشتن مرزهايي با امنيت كامل مي‌باشد. امنيت، بنيادي‌ترين نياز هر جامعه و مهم‌ترين عامل براي دوام زندگي اجتماعي به شمار مي‌رود. كشور ايران داراي مرزهاي زيادي با همسايگان خود مي‌باشد كه ناامني آن‌ها نگراني‌هايي را براي مرزنشينان و دولت مركزي به وجود آورده است. تاثير امنيت در مناطق مرزي اهميت و آثاري مضاعف دارد چرا كه عدم امنيت مناطق مرزي و حاشيه‌اي، جريان مهاجرت را از مناطق مرزي به‌سوي مناطق شهري تسريع و تشديد نموده و با خالي شدن سكونتگاه‌هاي مرزي از جمعيت و فعاليت و انباشته شدن مناطق مركزي و شهري از جمعيت، هم مناطق مركزي و هم مناطق مرزي با مسائل و مشكلات امنيتي مواجه مي‌گردند. هدف پژوهش حاضر بررسي احساس امنيت اجتماعي شهروندان در شهر پيرانشهر مي‌باشد. جامعه پژوهش كليه شهروندان شهر مرزي پيرانشهر مي باشند. حجم نمونه آماري 220 نفر از شهروندان انتخاب شدند روش نمونه گيري نيز به‌صورت تصادفي ساده بوده است. داده‌ها بـا استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه احساس امنيت اجتماعي در طيف نسبتا مطلوبي قرار دارد. همچنين بين نقش نيروهاي انتظامي و امنيت اجتماعي با اطمينان لازم رابطه معنادار و مستقيم برقرار است. يعني هر چه افراد نقش نيروهاي انتظامي را در زندگي و محله خود پررنگ‌تر احساس مي‌كنند، از امنيت بيشتري نيز برخوردار هستند. همچنين بين احساس امنيت اجتماعي و سن، جنس، امنيت جاني، مالي، فضاي فيزيكي- اجتماعي شهر رابطه معناداري وجود دارد.