سياست قومي و امنيت سازي سياسي ج.ا. ايران در منطقه تركمن صحرا با تاكيد بر دوره اصلاحات

ايران كشوري است با اقوام متعدد كه در چهارگوشه كشور قرار دارند و نقش مهمي در امنيت كشور و همبستگي ملي ايفا مي‌كنند. لازمه وحدت ملي در ايران، وحدت و يكپارچگي بين اقوام و دولت مركزي است. ايرانيان تركمن كه در شمال و شمال شرقي كشور زندگي مي‌كنند، كه ازلحاظ نژادي، زبان و ساخت اجتماعي تفاوت‌هايي با ديگر هم‌وطنان خود دارند، اما اين تفاوت نتوانسته است مانعي فرا راه تعاملات اين قوم با ساير ايرانيان پديده آورد، به‌جز در مواردي كه عوامل داخلي و يا خارجي موجب تقويت تضادها و تفاوت‌هاي موجود مي‌شده است. با توجه به اهميت تاثيرسياست‌هاي قومي بر امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران، چيستي اين تاثير (مثبت يا منفي)بر قوم تركمن به پرسش مهم و ضروري تبديل‌شده است. اين مقاله كه با روش توصيفي- تحليلي و با اتكا بر نظريه امنيت كپنهاگ نگاشته شده، بر اين سوال استوار است كه سياست‌هاي قومي جمهوري اسلامي ايران در دوره اصلاحات در مورد قوم تركمن چگونه بوده است؟. طبق يافته‌هاي تحقيق، سياست‌هاي قومي و اقدامات دولت‌هاي مختلف جمهوري اسلامي در مسير امنيت سازي در منطقه تركمن‌صحرا در مسير درستي قرار داشته كه البته نياز به تقويت و در برخي موارد بازنگري در فرايندها دارد. در دوره اصلاحات به دليل ديدگاه فضاي باز سياسي و همدلي و همگرايي بيشتر بين اقوام مختلف كشور ازجمله قوم تركمن با مجموعه ملي ايران، سياست‌هاي قومي وارد مرحله جديد و متفاوتي شده است.