نقش كاهش فرصت جرم در ارتقاي امنيت محله هاي شهري با استفاده از رويكرد مكاني (مطالعه موردي: محله هاي سعدي و كوشك ميدان، شهر شيراز)

(Investigation of crime commitment opportunity decrease role in urban neighborhood's safety promotion by using positional approach (Case study: sa'adi and kooshkmeidan neighborhoods, Shiraz

جرم در يك تقاطع زماني و مكاني فاقد نظارت و مراقبت، وقتي بزهكار با انگيزه و بزه‌ديده مناسب با هم مواجه مي‌شوند، به وجود مي‌آيد. تا پيش از قرن بيستم تأكيد جرم‌شناسان بر پيشگيري اجتماعي از جرم بود. تغيير جهت اساسي از عامل انساني كه جرم را به وجود مي‌آورد به مكان يعني جايي كه جرم اتفاق مي‌افتد، در اين زمان رخ داد و رويكرد پيشگيري مكاني از وقوع جرم مطرح شد. بر اساس نظريات مطرح شده در اين رويكرد با كاهش فرصت ارتكاب جرم به واسطه تغييرات در محيط مي‌توان امنيت را افزايش داد. بدين منظور پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش كاهش فرصت جرم در ارتقاي امنيت محله‌هاي شهري با استفاده از رويكرد مكاني انجام گرفته است. روش مطالعه پيمايش و ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه‌ي محقق ساخته مي‌باشد. دو محله سعدي و كوشك ميدان واقع در شهر شيراز با توجه به قرارگيري در محدوده بافت‌هاي ناكارآمد شهري به عنوان نمونه موردي انتخاب شدند. تعداد حجم نمونه براي هر يك از محله‌ها با استفاده از فرمول كوكران و با توجه به حجم جامعه تعيين گرديد. داده‌ها توسط نرم‌افزارهاي SPSS , AMOS تحليل شده‌اند. روش نمونه‌گيري «تصادفي ساده» مي‌باشد. ضريب آلفاي كرونباخ براي سنجش روايي و اعتبار پرسشنامه و روش معادلات ساختاري جهت بررسي نقش كاهش فرصت ارتكاب جرم در افزايش امنيت ساكنين محله‌هاي شهري استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه در محله سعدي به ازاي يك واحد كاهش در فرصت جرم، متغير امنيت به ميزان 0.78 ارتقا مي‌يابد. اين ميزان براي محله كوشك ميدان 0.63مي‌باشد. از ميان ابعاد كاهش فرصت جرم، تاثيرگذارترين بعد بر ارتقاء امنيت در محله سعدي همبستگي اجتماعي و در محله كوشك ميدان، قلمروگرايي مي‌باشند. بنابراين با دقت در ميزان اثر متغيرهاي فوق مي‌توان راهكارهاي مناسب براي ارتقاي امنيت در محدوده‌هاي مطالعاتي را تعيين نمود.

Crime will occur only where there is a convergence in space and time of motivated offenders, suitable targets and the absence of capable guardians. Before 20th century, criminologists emphasized on recognizing the felon characteristics and empowering the victims. Then a "positional prevention approach" was introduced as a result of a fundamental shift from human characteristics to environmental factors. It is assumed that fewer opportunities for committing a crime will lead to higher security of the place. This study evaluated the role of decreasing environmental opportunities for crime in increasing neighborhood security. Koshk meidan and Saadi neighborhoods, in the city of Shiraz, were selected as case studies regarding their inefficient urban environments. Simple random method was chosen for this research's sampling and the sample size calculated based on Cochran formula. Then the data have been processed using Spss and Amos. Cronbach's alpha coefficient was used for questionnaire Reliability test and Structural equation model was used to evaluate the role of crime opportunities in neighborhood's security. The results showed that for every unit decrease in crime opportunities, the neighborhood's security would increase 0.78 unit for Saadi and 0.63 unit for Koshk meidan. Among all factors influencing crime opportunity reduction, social cohesion in Saadi and Territoriality in Koshk meidan had the strongest effect on improving security. By paying more attention in the scope of above factors on improving neighborhood security, proper guidelines could be introduced.