پديد آورندگان :
صفرعلي زاده، اسماعيل دانشگاه پيام نور تهران - گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري , حسين زاده، رباب دانشگاه پيام نور تهران - گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري , اكبري، مجيد دانشگاه پيام نور تهران
كليدواژه :
خاورميانه , تحليل پوششي داده‌ها , توسعه پايدار , توسعه , كارايي
چكيده فارسي :
امروزه توسعه به عنوان يك فرايند، مهمترين بحث كشورهاي در حال توسعه است. همچنين از توسعه پايدار به منزله ي نيروي محركه پيشرفت متعادل، متناسب و هماهنگ اقتصادي- اجتماعي و فرهنگي تمامي كشورها به ويژه كشورهاي در حال رشد نيز ياد شده است. هدف اين مقاله تحليل كارايي سيزده كشور خاورميانه طي سالهاي 2009 تا 2012م از لحاظ شاخصهاي توسعه پايدار از طريق 32 شاخص (اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي) است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي و از نوع كاربردي است. جهت تجزيه و تحليل داده هاي از مدلهاي برنامه ريزي كمي خطي ناپارامتريك تحليل پوششي داده ها، مدل آنتروپي شانون و نرم افزار dea slover استفاده شده است. محدوده جغرافيايي اين پژوهش منطقه خاورميانه و جامعه آماري آن 13 كشور مي باشد. نتايج حاصله از اين پژوهش نشان ميدهد در بين شاخص هاي توسعه پايدار در خاورميانه شاخصهاي توليد ناخالص ملي، ميزان پس انداز و اشتغال بيشترين ضريب همبستگي به ترتيب با مقادير 0.74،0.64 و 0.58 درصد را با متغير خروجي يعني توسعه پايدار دارند. از لحاظ كارايي نسبي در بين كشورهاي خاورميانه به ترتيب كشورهاي امارات متحده عربي و قطر با ميزان كارايي يك درصد و با سطح عملكرد عالي به عنوان كشورهاي كارا و كشورهاي عراق، يمن و سوريه به ترتيب با ميزان كارايي 974/0، 961/0 و 957/0 درصد با سطح عملكرد ضعيف به عنوان كشورهاي ناكارا از لحاظ شاخص هاي توسعه پايدار در خاورميانه هستند. در نهايت نتايج اين پژوهش نشان ميدهد بيش از 60 درصد كشورهاي خاورميانه از لحاظ شاخصهاي توسعه پايدار داراي سطح عملكرد متوسط طي سالهاي 2009 تا 2012 هستند.
چكيده لاتين :
Development as a process is the most important issue in developing countries. Moreover, sustainable development is regarded as a driving force behind a balanced, appropriate, and economically, socially, and culturally coordinated development of all countries, particularly developing countries. This paper has tried to analyze the performance of thirteen countries in the Middle East between 2009 and 2012 in terms of 32 economical, social and environmental indicators of sustainable development. The research method is descriptive-analytic and it is an applied study. To analyze the data, a linear programming model, nonparametric data envelopment analysis model, and software dae slover Shannon entropy were used. The geographical scope of the research was the Middle East and thirteen countries constitute its population. The results of the study displayed that among the indicators of sustainable development, the region's gross domestic product as well as employment and savings rate showed the highest correlation coefficients of 0.74, 0.64 and 0.58%, respectively, with the values in the output variable of sustainable development. In terms of relative efficiency, the United Arab Emirates and Qatar, with the efficiency level of 1% and a high performance level, proved to be effective countries whereas Iraq, Yemen, and Syria, with the efficiency level of 0.974, 0.961 and 0.957, respectively, and a poor performance level were acknowledged as inefficient countries in terms of sustainable development indicators in the Middle East. In total, the results of the present study showed that more than 60% of the Middle East countries had a moderate performance level with respect to sustainable development indicators from 2009 to 2012.
