واكاوي اثر گرمايش جهاني بر درجه ساعت‌هاي گرمايش و سرمايش ماهانه ايران

هدف از اين پژوهش پهنه‌بندي ايران برحسب درجه ساعت‌هاي نياز گرمايش و سرمايش در دهه‌‌هاي آينده است. به منظور واكاوي اثرگرمايش جهاني بر درجه ساعت‌هاي گرمايش وسرمايش ايران نياز به داده‌هاي دماي ساعتي شبيه‌سازي ‌شده است. داده‌هاي اوليه ازپايگاه EH5OM واقع در سايت مركز فيزيك نظري عبدالسلام (ايتاليا) استخراج شد. اين داده‌ها از تاريخ 2015تا2050 و تحت سناريو A1 B هيأت بين‌المللي تغيراقليم[1] اجراشدند. جهت ريزمقياس نمايي از نسخه چهارم مدل RegCM4 استفاده‌شده است. داده‌هاي ساعتي دماي هوا (براي هر 3 ساعت) ريزكرداني شده با ابعاد 27/0×27/0 درجه طول و عرض جغرافيايي است كه حدوداً نقاطي با ابعاد 30×30 كيلومتر مساحت ايران را در بازه زماني36 ساله (2050 -2015) پوشش مي‌دهند. درجه ساعت گرمايش و سرمايش با آستانه‌هاي دماي 3/18 و 9/23 درجه سانتي‌گراد براي تمامي ساعت‌ها محاسبه و سپس جمع ميانگين ماهانه درجه ساعت‌ها بر ماتريسي به ابعاد 2140×96 به‌دست آمد كه سطرها مربوط به ميانگين درجه ساعت هر يك از ساعت‌هاي هشت‌گانه طي دوره مورد مطالعه و ستون‌ها ياخته‌هاست. در نهايت جمع ميانگين درجه ساعت گرمايش و سرمايش هر ماه ايران محاسبه و نقشه‌هاي آن ترسيم شد. نتايج نشان ‌داد كه در دهه‌هاي آينده بيشترين درجه ساعت‌هاي نياز گرمايش مربوط به ماه ژانويه و فوريه در بخش‌هاي كوهستاني شمال غرب و زاگرس مركزي به ميزان 6000-5000 درجه ساعت است. از نظر نياز سرمايش در ماه‌هاي ژوئن، ژولاي و اوت بخش‌هاي كوهستاني شمال غرب و بلندي‌هاي كشور كمترين درجه ساعت سرمايش 500-0 و سواحل جنوبي به‌ويژه جلگه خوزستان بيشترين درجه ساعت سرمايش را دار است. ايران برحسب درجه ساعت گرمايش و سرمايش به پنج پهنه اقليمي كوهستاني‌، كوهپايه‌هاي داخلي، چاله‌ها، كوهپايه‌هاي بيروني و سواحل خزر و در نهايت سواحل و جلگه‌هاي جنوبي قابل‌ تقسيم است