تاثير تقليل من بر زمان واكنش و تمرينات روتين شناگران نخبه ايران

The effect of Ego Depletion on Reaction time and Physical Exercise routines of Iranian elite swimmers

اين پژوهش با هدف تعيين اثر تقليل ­من، بر زمان ­واكنش و تمرينات بدني روتين شناگران نخبه ايران انجام شد. بدين جهت 36 شناگر دعوت شده به تيم ملي شنا، به روش نمونه ­گيري در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش ­هاي نيمه ­تجربي بود كه به صورت پيش ­­آزمون و پس ­آزمون در دو شرايط تقليل ­من و عدم تقليل­ من اجرا گرديد. در ابتدا يك خط پايه به عنوان پيش­ آزمون از مولفه ­هاي تمرين روتين (تعداد دراز و نشست بيشينه در مدت زمان 60 ثانيه) و زمان واكنش اندازه­ گيري شد. بعد از 3 روز حالت تقليل ­من با استفاده از آزمون اثر استروپ ايجاد شد. پس از آن با استفاده از نرم افزار زمان واكنش، زمان ­واكنش و سپس تعداد دراز و نشست بيشينه در مدت 60 ثانيه اندازه گرفته شد. نتايج تحليل كوورايانس نشان داد، پس از تعديل نمرات پيش ­آزمون، تقليل­ من بر زمان ­واكنش و تمرينات روتين تاثير منفي معني ­داري داشت (P<0.05). بنابراين، يافته ­هاي پژوهش از مدل قدرت خودكنترلي حمايت مي­كند. بر اساس اين مدل، منابع خودكنترلي به عنوان دارايي بدن در اجراي تكليف عمل مي­كنند كه در نتيجه صرف مقداري از آن، دارايي بدن در اجراي تكليف بعدي كاسته مي ­شود.

This study was aimed to determine the effect of ego depletion on reaction time and routine exercise of Iranian elite swimmers. For this, 36 swimmers invited to the National swimming team were selected using available sampling and divided into control and experimental groups. This research was semi-experimental in pre-test post-test design in ego depletion and non-Ego-depletion conditions. First, a baseline of routine exercises (maximum number of sit-ups in 60s) and reaction time was recorded. After 3 days, Ego-depletion condition was created using Stroop Effect Test. After that, reaction time and maximum number of sit ups in 60 seconds were measured. After adjusting the pre-test scores, the results of analyses of covariate showed the negative significant effect of ego depletion on reaction time and routine exercises (P<0.05). Therefore, these results supported the strength Self-control model. According to this model, the resources of self-control act as body resources during performance, which body resources was decreased for next task in result of consuming some of that.