قابليت تبيين زبان در نظريه ذهن كودكان با اختلال طيف اتيسم

Language as an Explanatory Factor for Theory of Mind in Children with Autism Spectrum Disorder

توانايي نسبت دادن ادراكات ذهني ­اي همچون باور، نيت، ميل، وانمود كردن، دانش و از اين قبيل به خود و ديگران و فهم اين موضوع كه ادراكات ذهني‌ ديگران مي­ تواند با ادراكات ما و حتي با واقعيت متفاوت باشد، نظريه ذهن ناميده مي‌شود. با توجه به ناتواني شديد كودكان اتيستيك در رشد مهارت‌هاي ارتباطي، پژوهش حاضر با هدف بررسي اين فرضيه مطرح شد كه آيا بين نظريه ذهن و زبان در اين كودكان ارتباطي وجود دارد و اگر چنين ارتباطي وجود دارد، كدام يك از مؤلفه‌هاي زباني قابليت تبيين توانمندي در نظريه ذهن را دارند. به اين منظور، 110 كودك اتيستيك 4 الي 16 ساله با استفاده از نسخه فارسي آزمون رشد زبان (حسن­ زاده و مينايي، 1380) و تكاليف باور كاذب (ويمر و ورنر، 1983) مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج به‌دست ‌آمده نشان دادند كه بين توانمندي در درك دستوري، واژگان تصويري و واژگان شفاهي با توانايي در نظريه ذهن ارتباط وجود دارد.

Theory of mind is the ability to attribute mental states—belief, intent, desire, pretending, knowledge, etc.—to oneself and others and to understand that others have mental states that are different from one's own and also reality. Regarding the considerable impairment of communication abilities in children with autism, the present study addresses the relationship between Theory of Mind and language, as well as those components of language that explain the abilities involved in ToM, in these children. The subjects comprised 110 children with autism, aged 4 to 16, who were evaluated using the Persian version of The Test of Language Development (Hassanzadeh & Minaei, 2002) and False Belief Tasks (Wimmer& Perner, 1983). The results of analysis of data revealed significant impact of subtests of grammatical understanding, picture vocabulary and oral vocabulary on the Theory of Mind in autistic children.