مدلسازي روابط فضايي اثر توپوگرافي بر دورنماي نياز گرمايشي ايران با استفاده از مدل ميان مقياس منطقه ايي RegCM4

Modeling Spatial Relationship of Topography Effect on Iran Heating Needs Perspective Using Regional Scale Model RegCM4

تأثير تغييرات آب‌وهوايي بر تقاضاي انرژي براي نياز گرمايش ساختمان‌ها امري غيرقابل‌اجتناب خواهد بود؛ لذا بايسته است به‌ پيش‌بيني آب‌وهواي آينده پرداخته شود تا زمينه توسعه، انطباق و استراتژي‌هاي مناسب انرژي فراهم گردد. در اين پژوهش به‌منظور ارزيابي نقش توپوگرافي بر دورنماي نياز گرمايشي ايران از داده‌هاي دماي روزانه مدل EH5OM موسسه ماكس پلانك طي دوره آماري (2050-2015 ميلادي)، تحت سناريو A1B با تفكيك 75/1 درجه قوسي، براي گستره ايران بارگيري گرديد. در گام بعدي داده‌هاي نامبرده با تفكيك مكاني 27/0× 27/0 قوسي توسط مدل (RegCM4) ريزمقياس شدند. سپس با استفاده از روش زمين‌آمار كريجينگ داده‌هاي روزانه دمايي در پهنه‌اي به ابعاد 15×15 كيلومتر بر ايران گسترانيده شد كه نتيجه آن ماتريسي به ابعاد 7200×13140 به‌دست‌آمده و نياز گرمايشي كشور براي دوره آتي بر روي اين ماتريس با استفاده از مدل UKMO محاسبه گرديد. نتايج نشان داده است كه نياز گرمايشي در ايران داراي الگوي خوشه‌اي بالا مي‌باشد. واسنجي مدل‌هاي رگرسيوني كلاسيك (OLS) و وزن‌دار جغرافيايي (GWR) نشان داد كه در مناطق وسيعي كه داراي افت‌وخيز ارتفاعي زيادي مي‌باشند مدل‌هاي رگرسيوني كلاسيك نمي‌تواند روابط نياز گرمايشي را با ارتفاع مدل‌سازي نمايد. به‌طوركلي كشور از لحاظ دورنماي نياز گرمايشي به سه بخش جلگه‌ها و سواحل جنوبي و پسكرانه‌اي، نوار كوهستاني و كوهپايه‌اي و بالاخره دشت‌ها و چاله‌هاي داخلي و بيروني قابل پهنه‌بندي است و وردايي فضايي نياز گرمايشي برآورد شده مبتني بر ارتفاع نشان داده است كه افزايش مقدار نياز گرمايشي رابطه مستقيمي توپوگرافي پيچيده محلي دارد.