ارزيابي سطح آمادگي فيزيكي–كالبدي خانوارهاي شهر كرمان در برابر زلزله

Analyzing Urban Community Physical Preparedness Against Natural Disaster (earthquake) in

زلزله از مهم­ترين سوانح طبيعي است كه بر تمامي ابعاد زندگي جوامع تأثير مي­ گذارد و در صورت عدم آمادگي جامعه در برابر آن، تلفات انساني و خسارات اقتصادي بسياري را موجب مي ­شود. در حقيقت در زمان بروز سانحه زلزله آنچه بيشتر موجب تلفات مي ­شود، تخريب­هاي ناشي از محيط فيزيكي–كالبدي جوامع است كه بدون استاندارد ساخته شده ­اند؛ بنابراين آمادگي از نظر بستر فيزيكي، قبل از وقوع سانحه مهم­ترين مقوله ­اي است كه مي­تواند آسودگي خاطر شهروندان، امنيت جاني و مالي آن­ها و ايمني زيرساخت­ هاي شهري را فراهم آورد. در اين راستا هدف از اين پژوهش، تبيين تفاوت­هاي آمادگي از نظر بستر فيزيكي–كالبدي در سطح مناطق شهر كرمان و ارتباط ميزان آمادگي خانوارها با پايگاه اقتصادي–اجتماعي است. روش تحقيق، توصيفي–تحليلي و از نوع كاربردي است. گردآوري داده­ ها مبتني‌بر روش اسنادي–كتابخانه ­اي و بررسي­ هاي ميداني به كمك ابزار پرسشنامه مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش 141867 خانوار ساكن در چهار منطقه شهر كرمان است كه حجم نمونه طبق فرمول كوكران معادل 350 خانوار برآورد شده است. روش نمونه­ گيري نيز خوشه ­اي متناسب با حجم است. نهايتاً پس از گردآوري و ورود داده­ ها در محيط نرم ­افزار SPSS، با انجام آزمون­ هاي تحليل واريانس يك‌طرفه، توكي و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي­دهد كه بين مناطق ازلحاظ سطح آمادگي تفاوت وجود دارد به‌طوري‌كه منطقه يك با ميانگين 73/107 بيش­ترين و منطقه چهار با ميانگين 73/97 كم­ترين آمادگي از نظر بستر فيزيكي–كالبدي قبل از وقوع سانحه را دارد، همچنين آمادگي خانوارها با سطح معني­داري 002/0 و مقدار ضريب پيرسون ̽ ̽ 163/0 با پايگاه اقتصادي–اجتماعي آن­ها داراي همبستگي معني­داري است يعني هر چه پايگاه اقتصادي–اجتماعي خانوارها بهبود يابد به همان نسبت وضعيت آمادگي آن­ها در برابر سوانح نيز افزايش مي­يابد.