بررسي سياست تطبيقي ايالات متحده در خاورميانه قبل و بعد از بهار عربي

سياست آمريكا در منطقه خاورميانه در طول نيمه قرن گذشته شامل اهداف مشخص بوده كه از جمله مهمترين اين اهداف شامل: تامين ثبات و امنيت اسراييل در منطقه، تامين انرژي پايدار از منطقه، طرح دموكراتيزه كردن كشورهاي منطقه، تعقيب اهداف بلندمدت اقتصادي در قالب بازار بزرگ منطقه و ثبت و توسعه سياسي و فرهنگي غرب در كشورهاي اسلامي مي‌باشد. با وقوع حادثه يازده سپتامبر در سال 2001 مرحله نويني در سياست ايالات متحده در خاورميانه آغاز شد، كه شامل دو جنبه مهم بود: نخست تلاش براي تضعيف و يا در صورت امكان تغيير حكومت در كشورهاي مختلف مانند عراق و ايران و دوم پيگيري ايجاد سياست تدريجي اصلاحات كنترل شده در كشورهاي دولت و متحد استراتژيك سنتي، اما اقتدارگرايي آمريكا در تغيير حكومت در عراق موفق شد ولي نتوانست تضعيف يا تغيير حكومت در ايران را در دوره بوش به نتيجه برساند. نوع مواجهه آمريكا با روند تحولات رويكرد حكومت‌هاي حاكمه آينده جنبش‌هاي مردمي و جايگزين‌هاي موجود «منافع و امنيت اسراييل و تناقض بين منافع استراتژيك و اصول دموكراتيك از جمله موضوعات مهم پيش روي آمريكا بود. پرسش اصلي اين است كه آيا سياست خارجي آمريكا در خاورميانه در برهه زماني قبل و بعد از بهار عربي تغيير يافت؟ و فرضيه موجود آن است كه سياست خارجي ايالات متحده آمريكا در برهه قبل و بعد از بهار عربي در عين برخي تغييراتي‌ روشي، ‌در راستاي منافع استراتژيك از پيش تعيين شده اين كشور در منطقه بود.