بررسي وضعيت حقوقي دستگاه هاي حفاري فراساحلي

Analysis of the Legal Status of Offshore Drilling Units

دستگاه حفاري اصلي‌ترين تجهيز صنعت بالادستي نفت و گاز است كه در فعاليت‌هاي اكتشافي، توسعه‌اي و نيز افزايش بازيافت براي حفر يا تعمير چاه‌ها به‌كار گرفته مي‌شود. موضوعات مرتبط با دستگاه‌هاي حفاري فراساحلي با توجه به محل فعاليت آن‌ها كه در دريا بوده و الزامات حاكم بر آن محل داراي پيچيدگي‌هاي بيشتري است، از‌اين‌رو، وضعيت دستگاه‌هاي يادشده از ديدگاه حقوقي محل اختلاف است كه اين امر نه‌تنها در حقوق بين‌الملل، بلكه در حقوق ايران نيز روشن نيست. وضعيت حقوقي دستگاه‌هاي حفاري فراساحلي بر صلاحيت دولت‌ها راجع به آن‌ها نيز مؤثر است كه اين امر بر اهميت بررسي اين مسئله مي‌افزايد. بنابراين، نگارندگان اين مقاله در صددند ضمن بررسي ديدگاه‌هاي مطرح‌شده در اين حوزه مبني بر كشتي يا جزيرۀ مصنوعي محسوب نمودن دستگاه‌هاي يادشده يا قائل شدن به وضعيت دوگانه يا وضعيت خاص و مستقل براي اين قبيل دستگاه‌ها، مناسب‌ترين وضعيت حقوقي را كه بتواند پاسخگوي نياز صنعت نفت و گاز باشد، تعيين نمايند.

Drilling unit is the main asset of upstream oil and gas industry which is utilized for the drilling or well work over in exploration, development and enhanced oil recovery operations. The issues concerning Offshore Drilling Units have more complexities due to their locations which are at sea and the requirements governing them; hence, from legal point of view, the status of the mentioned Units is a controversial issue which is ambiguous, not only in international law but also in the Iranian law. The legal status of Offshore Drilling Units may impact on the jurisdiction that States exercise over them. This issue emphasizes the importance of analysis of the legal status of Offshore Drilling Units. Therefore, this article aims to analyze the different developed theories whether Offshore Drilling Units can be regarded as ship or artificial island or whether they have dual status or specific and separate status (category) and then it determines the best legal status of Offshore Drilling Units that can be responsive to the needs of oil and gas industry