الزام به اجراي عين تعهدات قراردادي در حقوق ايران در مقايسه با اسناد نوين حقوق خصوصي

Specific performance in contractual obligations in Iranian law and modern private law documents

در حقوق ايران با خودداري متعهد از اجراي عين تعهد، متعهدٌله (حتي اگر مايل به فسخ باشد) نخست بايد الزام متعهد را درخواست نموده و فقط با تعذّر اجبار است كه مي‌تواند قرارداد را فسخ كند. درحالي كه اسناد نوين حقوق خصوصي مانند اصول اروپايي حقوق قراردادها و اصول قراردادهاي بازرگاني بين‌المللي و چارچوب مشترك مرجع، متعهدٌله را بين الزام متعهد به اجراي عين تعهد و اقدام به فسخ و گرفتن خسارت، مختار گذاشته‌اند. برخلاف حقوق ايران، در اين اسناد الزام متعهد به اجراي عين تعهد با استثناءهاي زيادي مواجه شده است كه بيشتر تحت تأثير نظريه احترام به آزادي هاي شخصي است. اين موضوع نشان مي‌دهد با توجه به تحولات اقتصادي، ديگر مفاد اصل لزوم قراردادها، اجراي عين تعهد در هر شرايطي نيست بلكه برآورده نمودن انتظارات معقول و متعارف طرفين قرارداد، وفاي به عهد محسوب مي‌شود. از سوي ديگر، در حالي كه در حقوق ايران، نوعي جريمه مالي و حبس مديون، به عنوان ابزار هايي جهت اعمال فشار بر متعهد و جلوگيري از سوء استفاده او اعمال مي گردد، اسناد ياد شده حبس را جهت اجراي تعهد، اقدامي خلاف آزادي انسان دانسته و آن را مورد پذيرش قرار نداده‌اند.

In Iran's law, it undertakes to refrain from implementing the same obligation (even if it wishes to terminate) firstly, it must request the obligation of the obligated party, and it is only compulsory that it can terminate the contract. While the new legal framework for private law, such as the European Principles on the Law of the Treaties and the Principles of the International Commercial Code, and the Common Frame of Reference, have placed the obligation between the obligation to specific performance and the right to terminate and obtain damages. Contrary to Iranian law, in these documents, the obligation is committed to the specific performance with many exceptions, which is most affected by the theory of respect for personal freedoms. This suggests that with regard to economic developments, the other provisions of the principle of the necessity of contracts are not the fulfillment of the same performance in any circumstances, but the performance of the reasonable and standard expectations of the contract is considered to be the performance of the covenant. On the other hand, while in Iran's law, fines and oversights are owed as tools for putting pressure on him and preventing his misuse, the documents referred to Gibbs to performance is an act contrary to human freedom and has not accepted.