بررسي تأثير آموزش مهارتهاي زندگي برخود كارآمدي و افزايش شادكامي دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارتهاي زندگي بر افزايش خودكارآمدي و شادكامي دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحيه چهار شهر اصفهان انجام شد. روش: به لحاظ ماهيت و اهداف اين پژوهش از نوع كاربردي بوده و براي اجراي آن از روش نيمه تجربي، پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تك مرحله اي، تعداد 40 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش (در هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش مهارتهاي زندگي قرار گرفت. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي شادكامي آكسفورد و پرشسنامه خودكار آمدي شرر استفاده شد. دادها با استفاده از تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش مهارتهاي زندگي تأثير معناداري بر خود كار آمدي و افزايش شادكامي دانش آموزان داشته است (0/01>p). نتيجه گيري: با توجه به اين يافته مي توان نتيجه گرفت كه براي افزايش شادكامي و خودكارآمدي دانش آموزان، مي توان از آموزش مهارت هاي زندگي استفاده كرد