رابطه سبك هاي دلبستگي با تعهد زناشويي در افراد مرتكب بي وفايي زناشويي

هدف: هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي با تعهد زناشويي در افرادي است كه مرتكب بي وفايي در روابط زناشويي شده بودند. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش حاضر شامل كليه افرادي بود كه در بهار سال 1395 به دليل بي وفايي زناشويي به مراكز مشاوره شهر تهران مراجعه كرده بودند. از اين ميان 428 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي سبك دلبستگي بزرگسالان هيزن و شيور (1997)، و تعهد زناشويي آدامز و جونز (1997) و جونز جمع آوري و با استفاده از تحليل همبستگي و رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج بدست آمده نشان داد سبك هاي دلبستگي مي توانند 13 درصد از تغييرات تعهد زناشويي افراد مرتكب بي وفايي را پيش بيني نمايند. همچنين ضريب بتا سبك دلبستگي اضطرابي (0/01>p) و ضريب بتا سبك دلبستگي اجتنابي ( 0/05>p) بر تعهد زناشويي معنادار بود. اما ضريب بتا دلبستگي ايمن معنادار نبود. نتيجه گيري: از آنجا كه ازدواج و انتخاب همسر يكي از تصميمات مهم زندگي مي باشد و با توجه به نقش پيش بيني كنندگي سبك هاي دلبستگي نا ايمن يعني اضطرابي و اجتنابي، بايد بر لزوم بررسي اين دو متغير در مشاوره هاي پيش از ازدواج و همچنين آموزش والدين در زمينه تربيت كودك و سبك هاي دلبستگي تأكيد كرد