اثربخشي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك در بهبود خاطرات آسيب زا و شناخت هاي پس آسيبي زنان متقاضي طلاق

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان پردازش مجدد هولوگرافيك در بهبود خاطرات آسيب زا و شناخت هاي پس آسيبي زنان متقاضي طلاق بود. روش: پژوهش حاضر به روش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل انجام شد. از بين كليه زنان متقاضي طلاق مراجعه كننده به دادگاه شهرستان بيجار در سال 1394، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل، هر كدام 15 نفر، جايگزين شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه شناخت هاي پس از تروما و مقياس PTSD مي سي سي پي استفاده و داده ها توسط آزمون تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد تفاوت معني داري بين ميانگين نمرات پس آزمون دو گروه آزمايش و كنترل در نمره كل علائمF = 53/75 ) PTSD )، خاطرات رخنه كننده ( 53/55 =F)، مشكل در ارتباطات بين فردي ( 41/44 =F)، ناتواني در كنترل عاطفه ( 39/76 =F)، افسردگي ( 51/27 =F)، نمره كلي شناخت هاي پس آسيبي ( 22/32 =F)، شناخت هاي منفي درباره خود (37/20 =F)، شناخت هاي منفي درباره جهان ( 31/65 =F)، و خود سرزنشي ( 6378 =F) وجود داشت ( 0/001>p). نتيجه گيري: همانطور كه نتايج نشان مي دهد درمان پردازش مجدد هولوگرافيك در بهبود خاطرات آسيب زا و شناخت هاي پس آسيبي زنان متقاضي طلاق مؤثر بوده است