شناسايي عوامل مؤثر بر تعهد زناشويي از نظر زوج هاي ايراني (يك مطالعه كيفي)

هدف: هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل موثر بر تعهد زناشويي از نظر زوج هاي ايراني بود. روش: اين پژوهش به شيوه كيفي و با استفاده از روش تحليل محتوا انجام شد. بر اساس روش نمونه گيري هدفمند و معيار اشباع نظري، تعداد 10 زوج در اين مطالعه شركت كردند. براي گردآوري اطلاعات از روش مصاحبه نيمه ساختار يافته عميق استفاده شد. يافته ها: بعد از تحليل محتواي داده ها، سه مقوله اصلي شايستگي زوجي، شايستگي فردي و عوامل زمينهاي شناسايي شدند. شايستگي زوجي داراي 12 مقوله فرعي بود كه عبارتند از : دلگرمي و اطمينان بخشي، اصالت، مديريت تعارضها، نگرش شوخ طبعانه، هماهنگي و مشورت، شفافيت نقشها، شبكه اجتماعي، پشتيباني و همراهي، صداقت، متصور شدن آينده اي براي رابطه، تلاش براي برقراري ارتباط و ارائه ياد آوري هاي ملموس و شايستگي فردي داراي 4 مقوله فرعي: الگوگيري از خانواده اصلي، تجارب خانواده اصلي، اعتقادات و ارزشهاي مذهبي و معنوي، نگرش مثبت به ازدواج؛ و عوامل زمينه اي شامل يك مقوله فرعي با عنوان ويژگي هاي جمعيت شناختي بود. نتيجه گيري: افزايش تعهد زناشويي و پايداري ازدواج، مستلزم به دست آوردن و داشتن مهارت ها در هر سه حوزه است و با توجه به نقش هر حوزه مي توان با ساخت بسته آموزشي مبتني بر اين عوامل باعث بهبود تعهد زناشويي شد