بررسي رابطه بين كيفيت زندگي و خودكارآمدي با مؤلفه هاي سلامت عمومي در بين دانشجويان

هدف: اين مطالعه باهدف بررسي رابطه بين كيفيت زندگي و خودكارآمدي با مؤلفه هاي سلامت عمومي در بين دانشجويان انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه آزاد واحد رودهن مي باشد و نمونه مورد مطالعه شامل 150 نفر از دانشجويان است كه به صورت روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از مقياس كوتاه ارزيابي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني، پرسشنامه خودكارآمدي عمومي شوارتز و جروسلم (1979) و مقياس سلامت عمومي گلدبرگ (1972) استفاده شد. داده ها با آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون تحليل شدند. يافته ها: نتايج بدست آمده نشان داد كه بين كيفيت زندگي و خودكارآمدي با سلامت عمومي در دانشجويان رابطه معناداري وجود دارد و اين دو متغير قادر به پيش بيني سلامت عمومي دانشجويان هستند (0/01 >p). نتيجه گيري: اين يافته نشان مي دهد كه با افزايش كيفيت زندگي و خودكارآمدي در دانشجويان مؤلفه هاي سلامت عمومي نيز در آنان افزايش مي يابد