نقش دينداري و مسئوليت پذيري در پيش بيني تعهد زناشويي دانشجويان

هدف اين پژوهش با هدف بررسي رابطه بين دينداري و مسئوليت پذيري با تعهد زناشويي در دانشجويان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش تمامي دانشجويان متأهل مقطع تحصيلات تكميلي دانشگاه سمنان در سال 1394 بودند. از اين جامعه نمونه اي به تعداد 299 نفر ( 159 مرد و 140 زن) با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي تعهد زناشويي آدامز و جونز (1997)، دينداري گلاك و استارك (1965) و مسئوليت پذيري هريسون گاف (1987) گردآوري و با استفاده از تحليل همبستگي و رگرسيون چندمتغيري به روش گام به گام تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: تمام ابعاد دينداري با تعهد زناشويي همبستگي مثبت معنيدار داشت ( 0/05>p)؛ همچنين نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه دو متغير مسئوليت پذيري و دينداري، در مجموع 50 درصد از تغييرات تعهد زناشويي را پيش بيني مي كنند. نتيجه گيري: يافته ها نشان داد كه افزايش باورهاي ديني و مسئوليت پذيري با افزايش تعهد زناشويي در دانشجويان همراه است