اثربخشي آموزش مهارت هاي جنسي مبتني بر رويكرد شناختي رفتاري بر سازگاري زناشويي زنان نابارور

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي جنسي مبتني بر رويكرد شناختي- رفتاري، بر سازگاري زناشويي زنان نابارور انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. زنان نابارور 22 تا 39 ساله ي مراجعه كننده به مركز ناباروري معتضدي در سال 1396 كرمانشاه، كه داراي اختلال در عملكرد جنسي و مشكلات زناشويي بودند مورد بررسي قرار گرفتند. 33 نفر داراي شرايط شركت در مطالعه بودند، كه از بين آنها 20 نفر داوطلب انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 نفر) و كنترل (10نفر) قرار گرفتند. افرادي كه در گروه آزمايش قرار داشتند به مدت 10 جلسه ي هفتگي در دورهي آموزش مهارت هاي جنسي به صورت گروهي شركت داده شدند. گروه كنترل در اين مدت هيچ مداخله اي دريافت نكردند. به منظور ثبت تغييرات نمرات پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپانير (1979) قبل و بعد از مداخله، توسط شركت كنندگان تكميل شد. روش آماري تحليل كوواريانس چند متغيره بود. يافته ها: نشان داد كه مداخله ي آموزش مهارت هاي جنسي اثر معناداري بر نمره سازگاري زناشويي داشته، بدين ترتيب كه نمره سازگاري زناشويي زنان نابارور در مرحله پس آزمون به طور معناداري افزايش يافته است (0/001>P). نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي جنسي مبتني بر شيوه شناختي - رفتاري بر سازگاري زناشويي زنان نابارور مؤثر است