اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر بهبود كيفيت زندگي بر اميدواري و شادكامي افراد مبتلا به سرطان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر بهبود كيفيت زندگي بر اميدواري و شادكامي افراد مبتلا به سرطان انجام شد. روش: اين تحقيق نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و با پيگيري 3 ماهه بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه افراد داراي تشخيص پزشكي سرطان و مراجعه كننده به بيمارستان اميد شهر مشهد در سال 1394 بود كه از بين آن ها 30 نفر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل گمارش شدند. افراد گروه آزمايش، آموزش تكنيكهاي درمان مبتني بر بهبود كيفيت زندگي را به صورت گروهي در 10 جلسه دريافت كردند؛ درحالي كه گروه كنترل هيچ نوع مداخله اي را دريافت نكردند. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي شادكامي آكسفورد و اميد اشنايدر استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس يك راهه و آزمون t جفت شده برروي نمرات پيش از درمان، درمان و پيگيري نشان داد كه پس از تعديل نمرات پيش آزمون بين دو گروه آزمايش و كنترل در متغيرهاي اميدواري (P<0/05 )و شادكامي(0/01>p)، تفاوت معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين مطالعه، پيشنهاد مي شود كه در مراكز مشاوره و كلينيك هاي درماني جهت افزايش اميدواري و شادكامي افراد مبتلا به سرطان از تكنيك هاي آموزشي درمان مبتني بر بهبود كيفيت زندگي بهره برد