لوطيان و ناآرامي هاي شهري در دورۀ ناصري

Lutis and Urban Unrest in the Naseri Era

لوطي گري به عنوان ميراث زوال يافته عياري و جوانمردي، در دوره قاجاريه اهميت و جايگاه بالايي يافت و لوطيان در حيات اجتماعي و سياسي اين دوره نقش مهم و اساسي ايفا كردند. اين گروه در آشوب هاي دوره مشروطه سهم چشمگيري داشتند. به علاوه در عرصه اجتماعي و به ويژه در ارتباط با ناآرامي ها و سرقت هاي شهري، عاملي تعيين كننده و موثر بودند. وضع نابسامان سياسي و اجتماعي دوره قاجاريه و ناصري، مناسبات لوطيان با كانون هاي قدرت، نفوذ و قدرت آنها در محلات، انسجام گروهي و نيز ويژگي هاي شخصيتي لوطيان از جمله جسارت و بي باكي، فعاليت هاي سارقانه آنان را تشديد مي كرد. در مقاله حاضر ضمن بررسي زمينه ها و بسترهاي موثر بر افزايش و تشديد فعاليت هاي ناامن كننده لوطيان در دوره ناصري، تاثير اين اقدامات و فعاليت ها در ايجاد ناآرامي هاي شهري و نيز انواع و چگونگي اين اقدامات، بررسي شده است.

Luti tradition، as a decayed legacy of chivalry، became important in Qajar period، and the Lutis played an important role in the social and political life of Qajar Iran. Their major role in the conflict of the Constitutional Revolution represents this importance. In the social realm، this group had a decisive and effective factor in the occurrence of unrest، insecurity، and urban thefts. The political and social conditions of the Qajar Dynasty and the Nasiri era intensified the connection of the Lutis with the centers of power، their influence and power in the neighborhoods، their group solidarity، as well as the personal characteristics of the Lutis، including boldness and frivolity، their serial activities. Investigating the context and background of these insecure activities of Lutis during the Naseri era، this article tried to explain the impact of these activities on urban disruptions as well as their types and quality.