رژيم حقوقي خاص اتحاديۀ اروپا: ويژگي‌ها و آثار

The EU as a Special Regime: Features and Effects

با ظهور رژيم حقوقي اتحاديۀ اروپا در دهۀ پنجاه ميلادي و پيشرفت‌هاي روزافزون اين نهاد منطقه‌اي در عرصۀ بين‌المللي، برخي صاحب‌نظران در اين انديشه‌اند كه آيا ويژگي‌هاي منحصر‌به‌فرد اين سازمان بين‌الدولي قابل انتقال به عرصۀ نظم حقوقي بين‌الملل است؟ در گسترۀ حقوق بين‌الملل كه با ويژگي‌هايي چون رضايت و فقدان سلسله‌مراتب ميان تابعان و منابع حقوقي شناخته مي‌شود، وجود خرده‌نظامي چون اتحاديۀ اروپا كه منبعث از ويژگي‌هاي ذاتي حقوق بين‌الملل است، در نوع خود بديع است. گاهي چنين ادعا شده است كه وجود رژيم‌هاي خودبسنده و خاصي چون اتحاديۀ اروپا، سازمان جهاني تجارت و رژيم‌هاي حقوقي حاكم بر معاهدات حقوق بشري نمونه‌اي از حركت حقوق بين‌الملل به سوي چندپارگي و از‌دست‌رفتن انسجام و وحدت نظم حقوقي بين‌المللي است. ضمن اينكه اين گسترش و تنوع در ادارۀ نظم‌هاي حقوقي به تعبيري موجب زايندگي و پيشرفت حقوق بين‌الملل خواهد شد و وحدت نظم حقوقي بين‌الملل را در عين كثرت موازين حاكم بر رژيم‌هاي خاص تضمين مي‌كند. از اين رو، در نوشتار حاضر با تمركز بر بررسي ويژگي‌هاي رژيم خاص حقوقي اتحاديه در گسترۀ حقوق بين‌الملل عام به دنبال اين هستيم كه آثار احتمالي خاص‌بودن اين نظم حقوقي در عرصۀ حقوق بين‌الملل را تعيين كنيم.

Establishing the European unio‎n which goes back to 1950s and its success in achieving valuable goals puts forward this question that whether those successes can transfer to international legal order. In fact, advent of some regimes gradually in international legal order has led to so-called phenomenon of special or self-contained regimes. One of the best and prominent instances in this regard is the European unio‎n. This regional organization has constituted effective norms and mechanism under which any invocation to general international law is on the wide extent limited. This paper is seeking to draw the characterization of EU legal order itself as a legal system and as a special regime in international law. In this respect, analysis of latter particular effect in the context of general international law will be present.