بررسي و تحليل الگوي استقراري محوطه هاي مس و سنگ و مفرغ حاشيه جنوب شرقي دشت ملاير

زاگرس مركزي و نواحي شرقي آن به لحاظ زيست محيطي شرايط به نسبت مناسبي براي شكل گيري استقرارهاي باستاني دارند. از جمله نواحي شرقي آن مي توان به دشت ميانكوه ي ملاير اشاره كرد كه در مجاورت دشت هاي همدان، نهاوند و بروجرد قرار گرفته است. طبق شواهد باستا ن شناختي، شروع استقرار در اين دشت از دوره مس و سنگ قديم است؛ هرچند با بررسي هاي سال هاي اخير، چندين محوطه از دوران نوسنگي نيز در منطقه شناسايي شده است. پژوهش حاضر به بررسي استقرارهاي مس و سنگ و مفرغ حاشيه جنوب شرقي اين دشت مي پردازد. اساس اين پژوهش بر مطالعه داده هاي باستان شناختي حاصل از بررسي اين حوزه استوار است. تحليل داده هاي جمع آوري شده الگوي استقراري محوطهها با استفاده از نرم افزار ArcGIS ، روش هاي آماري چندمتغيره، داده هاي مكاني رقومي و عوامل زيست محيطي به صورت تقسيم طبقات ارائه شده است. مطالعه ميزان تأثير و تأثر فرهنگ هاي مناطق هم جوار و تبيين تحولات اجتماعي فرهنگي حوزه بر اساس داده هاي باستان شناختي از ديگر مباحث مطرح در اين پژوهش است. با توجه به مقايسه و تطبيق داده ها بيشترين ارتباطات فرهنگي منطقه با زاگرس مركزي و دشت كنگاور بوده و با آناليز خوشه اي، در هر دوره دو بافت پراكنشي در منطقه مورد مطالعه، براساس توزيع عناصر محيطي مشاهده شد.