هنر - صنعت پارچه بافي در دوره ي شاه عباس صفوي ( 978 - 1038 ه.ق)

دوره ي شاه عباس صفوي را به جرئت مي توان عصر طلايي صنعت هنر پارچه بافي در ايران دانست. وي در زمان حكومت خود با حمايت از هنرمندان و دعوت از آن ها براي توسعه ي كارگاه هاي بافندگي در شهرهاي مختلف نظير اصفهان، يزد، كاشان و قم، موجبات رشد و تكامل پارچه بافي ايران را بيش از پيش فراهم نمود. در اين دوره ، همكاري نقاشان و نساجان موجب به وجود آمدن پارچه هايي نظير زري بافت ، سيم بافت، مخمل، قلمكار و غيره شد كه در فن نساجي شاهكار به شمار مي روند. دو سبك معروف در بافندگي دوره ي صفوي، يكي به رهبري خواجه غياث الدين نقشبند يزدي و ديگري به اهتمام رضا عباسي شكل گرفت. تحليل ها نشان مي دهند كه مهم ترين امتياز اين دوره نسبت به دوره هاي ديگر قرابت زياد هنر نقاشي با صنعت بافندگي و تغيير در طراحي نقوش نسبت به دوره هاي قبل است. بر اين اساس، اين پژوهش كه هدف آن كاربردي و از نظر روش توصيفي - تحليلي است، سعي دارد ضمن مطالعه تعدادي از نمونه هاي برجاي مانده، با استفاده از منابع تاريخي، علل توسعه ي پارچه بافي در اين دوره، مشخصه هاي پارچه بافي و ويژگي هاي آن ها را مورد پژوهش و بررسي قرار دهد.