انگيزه هاي استفاده از احاديث نبوي در فضايل قزوين

Motives for Using Nabawi's Anecdotes about Virtues of Qazvin

هر چند جغرافيا و موقعيت مكاني، امتيازي براي كرامت و فضيلت ساكنان نيست، اما ذكر محاسن و فضايل شهرها، سنت رايجي براي تفاخر و برتري جويي بوده است. از ميان جنبه هاي مختلف قابل تفاخر در مورد شهرها، احاديث نبوي ارزش مندترين امتياز درباره ي آن ها است. در اين ميان، شهر قزوين از حيث تعداد احاديث وارده، منحصر به فرد است. لذا اين پژوهش بي آن كه درباره ي ميزان صحت و اعتبار احاديث نظري بدهد، با رويكردي توصيفي و استفاده از روش نظريه زمينه اي (بنيادي)، از طريق كدگذاري و مقوله بندي داده ها و مقايسه ي مداوم مقوله ها و مضامين، به يافتن انگيزه هاي غالب در استفاده از احاديث نبوي براي ذكر فضايل اين شهر پرداخته است و «توليد فرهنگ مرزباني مردمي» را به عنوان مقوله ي اصلي در اين موضوع، پيشنهاد مي دهد.

Although geography and location is not a privilege for benevolence and virtues of its inhabitants, to mention the merits and virtues of cities has been a common tradition for ostentation and vying. Nabawi's anecdotes are amongst various aspects for ostentation about cities. Regarding this issue, city of Qazvin is unique and incomparable for the number of anecdotes. Therefore, this study finds the dominant motives in using Nabawi's anecdotes for mentioning the virtues of this city in a Grounded Theory approach by codification, titling data and constant comparison of topics and themes. Production of a popular culture of guarding borders is suggested as the main topic of this issue.