حكمراني الكترونيك، چالش هاي دموكراسي

طي سال هاي اخير پيشرفت ها در حوزه فناوري اطلا عات و ارتباطات منجر به آغاز عصر جديد اصلا حات در بخش عمومي شده است. اين اصلا حات از طريق استفاده از ابزارهاي فناوري اطلا عات و ارتباطات به دگرگوني سياست ها، فرايندها و كاركردهاي بخش عمومي انجاميده است. برنامه هاي اجرايي دولت الكترونيك، دموكراسي الكترونيك و حركت به سمت حكمراني الكترونيك نه فقط به منظور ارائه هرچه مطلوب تر خدمات به شهروندان، بلكه براي بهبود كارايي و اثربخشي بخش عمومي، افزايش مشاركت مردم در امور عمومي و سياسي و ايجاد شفافيت و پاسخگويي در امور دولتي طراحي شده است. در اين زمينه دموكراسي الكترونيك به عنوان اهرمي براي شفافيت در عرصه هاي سياسي دولت در نظر گرفته مي شود و مطرح شدن برنامه دولت الكترونيك و حركت به سمت حكمراني الكترونيك همراه با توسعه مداوم فناوري اطلا عات و ارتباطات منجر به اين اتفاق نظر شده است كه استفاده از اين فناوري هاي نوين هرچه سريعتر در تمامي عرصه هاي ارائه خدمات به شهروندان جامعه اجرايي شود؛ و در نهايت با استفاده از اين فناورهاي نوين در عرصه هاي سياسي، دولتي و مديريتي زمينه مشاركت و تعامل هرچه بيشتر بين مردم و نهادهاي حكومتي حاصل شود. در اين نوشتار پس از طرح بررسي مفاهيم و مؤلفه هاي اصلي مرتبط با دولت الكترونيك، حكومت الكترونيك، حكمراني الكترونيك و دموكراسي الكترونيك و مقايسه موردي آنها با يكديگر به بررسي چالش هاي پيش روي اجراي دموكراسي الكترونيكي و حكومت الكترونيك در جهان و ايران پرداخته و در نهايت به بيان آينده حكومت الكترونيك پرداخته خواهد شد.