لوطيان و نقش آنان در حوادث و آشوب هاي تهران در دوره ي مشروطيت

Luties and Their Role in the Events and Riots of Tehran during Constitution Period

«لوطي» و «لوطي گري» در فرهنگ و مناسبات اجتماعي شهري ايران، تاريخي ديرپا و بنياد و آبشخور اين پديده اجتماعي و فرهنگي عمري به درازاي تاريخ «جوانمردي» دارد. لوطيان به عنوان ميراث زوال يافته «عياري» و «فتوت» عامل هميشه حاضر در بسياري از آشوب ها و حوادث سياسي دوره ي قاجار، به ويژه حوادث مشروطيت بودند. پژوهش حاضر ضمن بررسي پايگاه اجتماعي لوطيان، كاركردهاي آنان در دوره ي قاجار را مورد بررسي قرار داده و دلايل مشاركت و انگيزه هاي آنان در فرايندهاي سياسي را تحليل نمايد. در ضمن، سعي دارد دو رويكرد لوطيان بر حوادث مشروطه تهران و حاميان آنها را مورد نقد و مطالعه قرار دهد؛ يافته هاي پژوهش نشان مي دهد ساختار حكومتي دولت قاجار و نيز بافت و ساخت سنتي شهرهاي ايران به همراه دسته بندي هاي سياسي و مذهبي جامعه و سنت هاي برآمده از فرهنگ سنتي لوطيان، يكي از مهم ترين دلايل حضور آنان در آشوب هاي شهري بوده است.

Luti and Lutigari (chivalry) had a long history in Iran urban culture and social relations and the origin of this socio-cultural phenomenon dated back to the history of Javanmardi (manliness). Luties as the decadent heritage of Ayyari (vagabknd) and Fotowwat (brotherhood) were the ever presence elements of the most political riots and events during Qajar period. This research studies social status of Luties while attempts to criticize the two attitudes of Luties in Tehran Constitutional events and their supporters. Therefore, this article shows that the governmental structure of Qajar’ role and also the traditional context and composition of cities in Iran along with the political and religious assortments of the society and the manners of traditional culture of Luties is one of the most important reasons of their attending in urban riots.