روابط فرهنگي ايران و هند در عصر ساسانيان

روابط فرهنگي جوامع به‌عنوان يكي از شاخه‌ها يا زيرمجموعه‌هاي تاريخ اجتماعي موردتوجه پژوهشگران حوزه تاريخ و علوم اجتماعي قرارگرفته است. روابط فرهنگي ايران با هند از اين قاعده مستثناي نبوده و منابع تاريخي چندان توجهي به اين مهم نداشته‌اند اما از لابه‌لاي منابع تاريخي و ديگر آثار به‌جاي مانده مي‌توان اطلاعاتي در اين رابطه به دست آورد و روابط فرهنگي آن دوره را ترسيم كرد. ميراث مشترك ايران و هند به قبل از مهاجرت آرياها و زماني كه در كنار هم و با يك‌زبان و مذهب زندگي مي‌كردندبرمي‌گردد. در عصر ساسانيان در كنار روابط سياسي و اقتصادي اين روابط فرهنگي است كه محوريت دارد. روابط بين ساسانيان و حكومت گوپتاها در شمال و مركز و سلسله چالوكيه در جنوب بيشتر بر مبناي فرهنگي بوده است و نهضت ترجمه عصر خسرو انوشيروان آن را به اوج شكوفايي مي‌رساند. بررسي روابط فرهنگي و علمي و اثرات متقابل آن مسئله اين تحقيق است. روشتحقيق به‌صورت - توصيفي – تحليلي و كتابخانه‌اي بوده است.