تجزيه و تحليل مقابله اي- معناشناختيِ نظام جمله در زبان عربي و فارسي

Contrastive Analysis – Semantics of Sentence System

تجزيه و تحليل مقابله­ اي زبان­ ها يكي از مهم ترين راه ­هاي شناخت آنها و زمينه ساز پيدايش الگوهايي منسجم به منظور آموزش سطوح مختلف واژگاني، دستوري، معناشناختي و كاربردشناختي به شمار مي­ آيد. در اين راستا بررسي مقابله ­اي دستوري زبان فارسي و عربي در سطح نظام جمله مسئلة پژوهش حاضر است. نگارندگان در صدد هستند تا با روش توصيفي – تحليلي و رويكرد مقابله­ اي دو زبان عربي و فارسي را در سطح نحوي (نظام جمله) از منظر معناشناختي مورد واكاوي قرار دهند. براي تحقق تقابل نحوي، معياري مشترك بين دو زبان معرفي شده كه مباحث نحوي را در سه حوزة گروه، جمله ­واره و جمله بررسي مي­كند، اين معيار مبتني بر معنا است. بر اين اساس هر كلام معناداري يا به صورت جملة ساده بيان مي ­شود و يا به صورت جملة مركبي است كه خود حداقل از دو جمله‌واره تشكيل مي ­شود. با اين شيوة دسته ­بندي، تغييرات ساختاري نظام جمله به هنگام انتقال معنا در دو زبان مورد واكاوي قرار گرفته است تا راه گشاي مترجمان و زبان­ آموزان باشد.

The contrastive analysis of languages is one the most important for recognizing the coherent templates to train vocabularies, grammar, semantics and pragmatics in different levels. In this regard, the present study investigates the contrastive analysis of Persian and Arabic based on sentence. The authors try to study syntax (sentence) of Persian and Arabic from the views of semantics by descriptive-analytical and contrastive approach. For realizing to syntactical contrastive, a criterion common to both Persian and Arabic was presented studying syntactical issues in three areas including phrases, clauses and sentences. The mentioned criterion is based on semantic. In this way, the changes that were made for transferring the meaning between the two languages were explained to help translators and language learners