مقايسة ترجمه هاي استعاره هاي قرآن كريم در ترجمة ميبدي و فولادوند

A Comparison between the Translations of the Holy Quran Metaphors in Meybodi's and Fooladvand's Translation

بلاغت يكي از وجوه مهم اعجاز قرآن كريم است و استعاره از شاخص‌ترين‌ جلوه‌هاي زيبايي‌شناختي به شمار مي‌رود. برگردان اين فن ادبي چنان دشوار است كه گروهي آن را ناممكن دانسته‌اند؛ البته ترجمه‌ پژوهان بزرگي مانند نيومارك چنين كاري را ممكن دانسته، چارچوب‌ ها و شيوه‌ هاي خاصي براي آن پيشنهاد كرده‌اند. اين پژوهش پس از تعريف گذراي استعاره و نگاهي به برخي نظريه‌هاي نوين و مهم پيرامون برگردان استعاره، به بررسي و مقايسة برگردان استعاره‌هاي قرآن در ترجمة كهن ميبدي و ترجمة معاصر فولادوند مي‌پردازد و به اين نتيجه مي‌رسد كه اين مترجمان از شيوه‌هاي گوناگون برگردان استعاره بهره گرفته‌اند و اين گوناگوني تنها براي ايجاد تنوع نبوده، واقعيت‌هاي ديگري را نمايان مي‌سازد.كه از آن جمله اهميت موقعيت زماني مترجم و پايبندي وي به اصول رايج در زمان آن ترجمه مي باشد چرا كه در قرون اوليه اسلام بر ترجمه ناپذيري قرآن كريم تاكيد مي شد و مترجم مي بايست براي رفع آن حساسيت قرآن را فقط باز توليد مي كرد ، اما به تدريج اين محدوديت برطرف شد.

Eloquence is one of the important aspects of the Holy Quran miracles and metaphor is considered as the most significant aesthetic effects of it. The translation of this literary technique is so difficult that some believe that it is impossible to translate it. However, some great translation scholars like Newmark think it is possible to do so and have offered special frameworks and methods for it. After giving a quick definition of metaphor and taking a look at some new important theories about its translation, this research investigated the translation of Quranic metaphor in Meybodi's ancient translation and Fooladvand's contemporary translation and concludes that these translators have used different methods to translate metaphor, so that the diversity is not just to create variety, but to reveal other facts, , Including the importance of the translator's time position and his adherence to the common principles at the time of that translation , because in the early centuries of Islam , the non-translatability of the Holy Quran was emphasized , so the translator had to reproduce a word for word translation to reduce this sensitivity . This limitation , however , was gradually removed