تاثير مشاوره گروهي مبتني بر واقعيت درماني بر بحران هويت در دانش آموزان دوره ي راهنمايي تحصيلي

Effect of group counseling based on reality therapy on identity crisis in students of guidance schools

مقدمه: پژوهش حاضر جهت بررسي تاثير شيوه واقعيت درماني گروهي بر بحران هويت در دانش آموزان دوره ي راهنمايي تحصيلي انجام شد. روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي 418 نفر از دانش آموزان پايه ي سوم راهنمايي كه در سال 7- 1386 در شهر خرم آباد تحصيل مي كردند به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند و پرسشنامهي هويت شخصي را به عنوان پيش آزمون تكميل كردند. سپس 32 نفر كه نمرات بالاتري را كسب كردند انتخاب و به طور تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند. 16 نفر گروه آزمون را تشكيل داده و 10 جلسه مشاوره گروهي مبتني بر واقعيت درماني دريافت نمودند. گروه شاهد شامل 16 دانش آموز بود كه هيچ گونه مداخله اي را تجربه نكردند. نهايتا" گروههاي آزمون و شاهد بار ديگر آزمون هويت شخصي را به عنوان پس آزمون تكميل نمودند. شاخص هاي توصيفي، رگرسيون چند متغيره و تحليل كوواريانس جهت تحليل داده ها استفاده شدند. يافته ها: ميانگين نمره هويت شخصي دانش آموزان 12.65 ± 7.43 بود و 72 نفر بحران هويت زياد داشتند. رگرسيون چند متغيره نشان داد كه مشاورهي گروهي با رويكرد واقعيت درماني به طور معني داري مي تواند بحران هويت را در دانش آموزان تخفيف دهد (P<0.05). با اين وجود دختران و پسران از لحاظ ميزان اثربخشي اين روش تفاوت معني داري نداشتند (P>0.05). نتيجه گيري: روش مشاورهي گروهي مبتني بر واقعيت درماني در درمان بحران هويت در نوجوانان، صرف نظر از تفاوت هاي جنسيتي آنان توصيه مي شود.

Introduction: This study was carried out to clarify the effect of group counseling based on reality therapy on identity crisis in students of guidance schools. Materials and Methods: This semi-experimental study was conducted in Khorram Abad city, western part of Iran in 2007-8. Cluster sampling method was used to select 418 students among who were studying in third grade of guidance school in Khorram Abad. All subjects completed the personal identity inventory as a pre-test, and then 32 students who obtained the higher scores were selected and randomly divided into two groups. Sixteen students formed the experimental group, who were received 10 sessions of group counseling based on reality therapy. Control group were 16 students, who did not experience any intervention. At last, experimental and control groups fulfilled the personal identity inventory once more as a post-test. Descriptive indices, multi-variable regression and ANCOVA tests were used to analyze the data. Results: Mean of personal identity score of students was 12.65 ± 7.43 and 72 persons suffered from high amount of identity crisis. Multi-variable regression showed that group counseling based on reality therapy approach could significantly reduce the identity crisis among students (P<0.05). However, there was not any difference in effectiveness of the method between girls and boys (P>0.05). Conclusion: Group counseling method based on reality therapy is recommended to treat identity crisis in adolescents, regardless of their gender differences.