نقد رهنمود مديريت ريسك نقدينگي بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران

Critique on Liquidity Risk Management Guideline of Central Bank of Islamic Republic of Iran

پس از بحران مالي اخير به دليل وجود شكاف‌هاي زياد در مديريت ريسك نقدينگي، مديريت اين ريسك در بانك‌ها اهميت بيشتري يافته، به گونه‌اي كه بخش قابل توجهي از رهنمودهاي نهادهاي بين‌المللي همچون كميته بال بر آن تمركز پيدا كرده است و در راستاي پياده‌سازي اين رهنمودها، بسياري از كشورها به تنظيم رهنمودهاي جديد مديريت ريسك نقدينگي پرداخته‌اند. از اين‌رو ضروري است ساختار مورد انتظار مديريت ريسك نقدينگي در بانك‌هاي ايران كه بايد در چارچوب رهنمود مديريت ريسك نقدينگي تنظيم‌شده توسط بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران پياده‌سازي شود، از نظر پوشش شكاف‌هاي فوق و تأمين ابعاد جديد حوزه مديريت ريسك نقدينگي ارزيابي شود. بنابراين در اين مقاله، رهنمود مديريت ريسك نقدينگي در سيستم بانكي ايران ارزيابي و كاستي‌هاي آن مطرح خواهد شد. در كنار ارزيابي و نقد اين رهنمود كه دقيقاً در زمان وقوع بحران مالي اخير و بر اساس رويكرد رهنمود كميته بال در مديريت ريسك نقدينگي منتشره در سال 2000، طراحي شده است؛ شناسايي ديگر شكاف‌هاي مقرراتي و معرفي ضرورت تنظيم مقرراتي در حوزه‌هاي شناسايي‌شده مي‌تواند به عنوان گام مؤثري در حركت به سمت تنظيم ساختار جامع مقرراتي مناسب در مديريت ريسك نقدينگي و سوق بانك‌ها به سمت به‌كارگيري آنها و در نهايت، اجراي مناسب مديريت ريسك نقدينگي در سيستم بانكي در نظر گرفته شود.

After the recent financial crisis, liquidity risk management in banks has received more importance, as the result of many shortcomings in LRM, in a way that considerable portion of international organizations' guidelines like Basel Committee has focused on it, and for implementing these guidelines, many countries have developed new guidelines on LRM. Therefore, it is necessary to evaluate the expected LRM structure in Iranian banks that should be implemented according to LRM guideline of Central Bank of Islamic Republic of Iran. This evaluation should be accomplished considering the aforementioned gaps and the coverage of new dimension in LRM. Hence, in this paper we evaluate LRM guideline in Iranian banking system and remark its shortcomings. Besides evaluating and criticizing this guideline that has been developed simultaneous with financial crisis and based on Basel Committee’s sound practices for managing liquidity in banking organizations (2000) identifying other regulatory shortcomings and introducing the necessity of developing regulation in LRM area can be considered as effective steps in setting a comprehensive regulatory framework for LRM and leading banks to apply them and finally enforce sound LRM in banking system.