عنوان مقاله :
واژه‌هاي فارسي در دستنويسي مشكول از تفسير سورآبادي
عنوان به زبان ديگر :
Farsi words in a vocalized MS of Surābādi’s Commentary
پديد آورندگان :
حيدرپور نجف آبادي، ندا دانشگاه تهران , صفري آق‌قلعه، علي
كليدواژه :
تفسير سورآبادي , زبان فارسي , واژه‌هاي فارسي , ضبط‌هاي متفاوت با فرهنگ‌ها
چكيده فارسي :
ارسي‌زبانان در دورۀ اسلامي از خط عربي براي نگارش آثار خود استفاده كردند. برخي كاستي‌ها در اين خط موجب شده است تا شماري از ضبط‌ها و ويژگي‌هاي زباني، مخصوصاً در حوزۀ مصوّت‌ها و برخي صامت‌هاي خاص زبان فارسي، در آن خط منعكس نشود و بخشي از پژوهش‌هاي زبان‌شناختي مرتبط با زبان فارسي با كاستي‌هايي روبه‌رو شود. از سويي، آگاهي ما از ضبط بسياري از واژه‌ها منحصر به شماري از لغت‌نامه‌ها است كه بيشترآن‌ها متأخّرند، و بعضاً توسّط افرادي كه گويشور فارسي نيستند نوشته شده‌اند. از سويي ديگر خوشبختانه در ادوار مختلف، نسخه‌هايي نگاشته شده كه در آن‌ها حركت‌گذاري حروف به دقّت انجام شده است و مي‌توان از آن‌ها در تكميل مطالعات زباني بهره برگرفت.
در اين نوشته، يكي از اين نسخه‌هاي مشكول كه دستنويسي كهن از تفسير سورآبادي است، مورد تحقيق قرار گرفته و ضبط واژه‌هاي ديرياب و شماري از ضبط‌هاي نسخه كه با لغت‌نامه‌ها متفاوتند، بررسي شده است.
چكيده لاتين :
Persian speaking people throughout the Islamic era made use of the Arabic script in writing their works. Certain shortcomings in this script, however, caused a number of recorded words and features of the language - especially in the area of vowels and some of the consonants specific to the Persian language - to remain unrepresented in the script, thus, part of the linguistic investigations into the Persian language undergoing certain defectives. On the one hand, our knowledge about the recording of many words is limited to some of the dictionaries mostly of recent time, partly compiled by people who are not indigenous speakers of the language; on the other hand, fortunately, during different periods, there have been written manuscripts in which the punctuation of letters has been carefully executed; such manuscripts can be used in completing linguistic studies.
In the present article, one of such diacritically marked (vocalized) manuscripts, which is an old handwritten copy of Surābādi’s Commentary, has been addressed and the recordings of rare words and some of the recordings different from those in the dictionaries, have been studied.
