بررسي اثربخشي معنادرماني بر ارتقاي هويت افراد

زمينه: داشتن هويت آشفته هم براي فرد و هم براي جامعه مي تواند پيامدهاي نامطلوبي را به دنبال داشته باشد. براي كاهش و حتي جلوگيري از اين پيامدهاي نامطلوب، مي توان در روند شكل گيري هويت دخالت نمود و حتي پس از شكل گيري آن را تغيير داد. هدف: هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي معنادرماني بر ارتقاي هويت فرد است. روش: جامعه اين پژوهش را دانشجويان پسر دچار هويت آشفته تشكيل مي دادند كه براي تعيين هويت و نمونه گيري از آنان، 500 دانشجوي پسر از بين دانشجويان دانشگاه هاي تهران به شكل تصادفي انتخاب شدند و با استفاده از آزمون سنجش هويت آدامز و بنيون(1987) مورد آزمون قرار گرفتند.اين افراد، دانشجويان مقطع كارشناسي شاغل به تحصيل در سال تحصيلي 1388-1389 بودند و ميانگين سني آنان 21 سال بود. دوازده نفر از افراد داراي هويت آشفته كه به شركت در برنامه گروه درماني تمايل داشتند، براي شركت در جلسات درمان انتخاب شدند. از اين ميان 3 نفر در جلسات درمان به طور كامل شركت نكردند و گروه آزمايش شامل 9 نفر شد كه به طور كامل در جلسات درمان شركت كرده بودند. برنامه گروه درماني شامل 12 جلسه معنادرماني گروهي بود كه در جلسات 90 دقيقه اي بر روي افراد گروه آزمايش اجرا شد. يافته ها:در ابتدا بين دو گروه آزمايش و كنترل از نظر هويت آشفته تفاوت معناداري وجود نداشت. اما پس از معنادرماني، نتايج پس آزمون دو گروه تفاوت معناداري با يكديگر داشت. در گروه آزمايش، نتايج پيش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداري با يكديگر داشتند. اما در گروه كنترل تفاوت معناداري بين پيش آزمون و پس آزمون به دست نيامد. بحث و نتيجه گيري: برنامه معنادرماني گروهي توانست به افراد دچار هويت آشفته در جهت كسب هويت افراد كمك كند.