رابطه ابعاد شخصيت با حل مساله و بهزيستي روانشناختي: نقش خودشيفتگي

هدف اساسي پژوهش حاضر بررسي نقش خودشيفتگي در پيش بيني ابعاد شخصيت، حل مساله و بهزيستي روانشناختي مي باشد. 180 نفر(102 دختر و 78 پسر) از دانشجويان دانشگاه پيام نور استان گيلان كه در سال تحصيلي 93-1392 مشغول به تحصيل بودند، به روش خوشه اي انتخاب شدند و پرسشنامه شخصيت خودشيفته (راسكين و تري، 1988) ، پرسشنامه پنج عاملي شخصيت (كاستا و مك كري، 1989) ، مقياس بهزيستي روانشناختي(ريف، 1989) و پرسشنامه سبك هاي حل مساله(كسيدي و لانگ، 1996) را تكميل نمودند. داده ها از طريق همبستگي پيرسون و رگرسيون تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه خودشيفتگي به عنوان يك سازه مهم روانشناختي قادر است تا ابعاد شخصيت، سبك هاي حل مساله و بهزيستي روانشناختي را در دانشجويان پيش بيني نمايد. چنين يافته هايي در تبييين اينكه چرا خودشيفتگي افراد متغير مهمي است، كمك مي نمايد. پرداختن به اين سازه در حوزه پژوهش روانشناسي شخصيت و اجتماعي توصيه مي گردد.