بررسي رابطه عمل به باورهاي ديني و اميدواري با رضايت از زندگي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران

Investigating the Relationship between Practicing Religious Beliefs and Hope with Satisfaction with the Life of High School Girl Students in Tehran

اين پژوهش با هدف مطالعه رابطه ي عمل به باورهاي ديني و اميدواري با رضايت از زندگي انجام گرفته است. بدين منظور تعداد 120 دانش آموز دختر به شيوه نمونه گيري از جامعه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت از مقياس عمل به باورهاي ديني، مقياس اميد اشنايدر ( لوپزو همكاران، 2000 )و پرسشنامه رضايت از زندگي دينربودند. تحليل داده ها با استفاده از روش رگرسيون چند متغيري از نوع ورود زمان، در سطح معنا داري a≤./.5-نشان داد كه بين عمل به باورهاي ديني و اميدواري، با رضايت از زندگي در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دو رابطه معنا داري وجود دارد. براساس يافته ها، ايمان به خدا و عمل به اعتقادات ديني، موجب نگرش هدف دار فرد به كل زندگي و موجب انسجام و آرامش فرد مي شود. يافته هاي پژوهش مي تواند مسئولين آموزش پرورش را در جهت ارتقاي عمل به باورهاي ديني دانش آموزان و افزايش ميزان اميدواري و رضايت از زندگي درآنان ياري نمايد

The purpose of this study was to study the relationship between religious beliefs and hope with life satisfaction. To this end، 120 female students were selected using available sampling method. The research tools include the scale of the practice of religious beliefs، the scale of Schneider's hope. Dinner's satisfaction questionnaire. Data analysis was performed using multi-variable regression method of time entry type، at a meaningful level، a< %5 showed that between practice of religious beliefs and hope with the satisfaction the Life of High school students.