برازش روابط علي ساختاري بزهكاري با اسناد خطا و اجبار والديني با واسطه گري همدلي شناختي و عاطفي

Fitness of Causal- Structural Relationship of Parental Coercion and Blame Attributions with Delinquency by Mediating of Cognitive and Affective Empathy in Clients of Correction Centers

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي برازش روابط علي ـ ساختاري اجبار والديني و اسناد خطا با بزهكاري با واسطه گري همدلي شناختي و عاطفي در بين مددجويان مراكز اصلاح و تربيت است. روش: بدين منظور در يك طرح پژوهشي توصيفي ـ همبستگي گذشته نگر، از بين مددجويان كانون اصلاح و تربيت تهران تعداد 258 مددجو با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس به عنوان آزمودني انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه خود گزارشي فرزندپروري آلاباما ـ نسخه فرزند (APQ)، مقياس بهره همدلي بارون ـ كوهن (EQ)، پرسشنامه اسناد خطا گودجانسون (GBAI) و مقياس جرم و خشونت (CVS) گردآوري شد. اطلاعات گردآوري شده توسط روش مدل سازي معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از نرم افزار AMOS-Graphic تحليل گرديد. يافته ها: نتايج حاصل نشان داد كه برازش مدل مفهومي پيشنهادي بعد از اصلاح، مورد تاييد قرار گرفت. بررسي مسيرهاي مستقيم ارتباط متغيرهاي مورد بررسي نيز نشان داد كه مسير مستقيم متغير اجبار والديني به صورت مثبت و متغير اسناد خطا و همدلي عاطفي به صورت منفي با بزهكاري معني دار مي باشد. با اين حال ارتباط معني داري بين همدلي شناختي و بزهكاري به دست نيامد. به منظور بررسي معني داري مسيرهاي غير مستقيم از روش بوت استراپ استفاده شد و نتايج نشان داد كه همدلي عاطفي رابطه اجبار والديني با بزهكاري را به صورت جرئي ميانجي گري مي كند، ولي بين اسناد خطا با بزهكاري ميانجي گري معني داري به عمل نمي آورد. همچنين نتايج نشان داد كه همدلي شناختي بين اجبار والديني و بزهكاري ميانجي معني دار است ولي به طور معني دار بين اسناد علي با بزهكاري ميانجي گري نمي كند. نتيجه گيري: يافته هاي حاصل از پژوهش حاضر مي تواند مورد استفاده روانشناسان جنايي، جرم شناسان و ساير متخصصان مرتبط قرار گرفته و در جهت پيشگيري از جرم نقش داشته باشد.

Introduction: The aim of this study was investigating the fitness of causal-structural relationship of parental coercion and blame attributions with delinquency by mediating of self-control and cognitive and affective empathy in clients of correction centers. Method: using a retrospective descriptive-correlational design، 258 clients chosen by convenience sampling method took part in the study. They completed Alabama Parenting Questionnaire-child form (APQ)، Baron-Cohen empathy quotient scale (EQ)، Gudjonsson blame attribution inventory (GBAI) and crime violence inventory (CVS). The gathered data was analyzed by Structural Equation Modeling with AMOS-Graphic software. Findings: The results confirmed the fitness of proposed model after reforming. Investigation of direct paths showed that the direct path of parental coercion positively; and blame attribution and affective empathy negatively associated with delinquency. However، the path between cognitive empathy and delinquency was not significant. For investigation of indirect effects، bootstrapping method was used and results showed that affective empathy has partial mediating role between parental coercion and delinquency. Nevertheless، it does not have mediating role between blame attribution and delinquency. Finally، cognitive empathy had mediating role between parental coercion and delinquency، but it did not have mediating role between blame attribution and delinquency. Conclusion: The results of the current study can be used by criminal psychologists، criminologists and other relevant specialists، and they can play a role in crime prevention.