اثربخشي القا رفتار جامعه پسند بر سلامت رواني و جسماني: نقش شفقت خود و بهوشياري

The Effect of Social Desirable Behavior Induction on Physical and Mental Health: The Role of Self-Compassion and Mindfulness

مقدمه: رابطه رفتار جامعه پسند و سلامت روان معمولاً با نتايج متناقض همراه شده است. در اين پژوهش نشان داده شد جامعه پسندي به عنوان خصيصه ا ي شخصيتي چگونه با سلامت جسماني و رواني همراه و در چه صورت به طور ناسالم به كار گرفته مي شود. روش: پژوهش دربرگيرنده دو مطالعه بود. در مطالعه اول، تعداد 220 دانشجوي دانشگاه تهران (مرد:95 و زن: 125) پرسشنامه جامعه پسندي بالارد (1992) شفقت خود ريس و همكاران (2011)، بهوشياري براون و رايان (2003)، سرزندگي رايان و فردريك (1997)، سلامت عمومي گلدبرگ (1997) و چك ليست علائم جسماني بارتون (1995) را تكميل كردند. در مطالعه دوم افراد با شفقت خود بالا و پايين در دو موقعيت ترغيب و عدم ترغيب به جامعه پسندي مقايسه شدند و سپس علائم جسماني آن ها سنجيده شد. يافته ها: نتايج همبستگي و تحليل رگرسيون نشان داد جامعه پسندي با شفقت خود و بهوشياري رابطه مثبت دارد ولي اگر با شفقت خود و بهوشياري همراه نشود قادر به پيش بيني سلامت جسماني و رواني نيست. مقايسه گروه ها نيز نشان داد افراد با شفقت خود بالا در مقايسه با افراد داراي شفقت خود پايين هنگام انجام رفتار موردپسند، علائم منفي جسماني كمتري دارند. نتيجه گيري: رفتار جامعه پسند زماني سازگار است كه با فرآيندهاي خودتنظيمي مانند بهوشياري و شفقت همراه شود.

Introduction: Research shows a controversy concerning the relationship between social desirability and physical and mental health. The aim of the present study was to examine how social desirability as a personality trait is associated with physical and mental health and how it has been misused. Method: The research design included two studies. In the first study، a sample of 220 students (95 males and 125 female) from the University of Tehran completed the Social Desirability (Balard، 1992)، Self-Compassion (Raes et al، 2011)، Mindful Attention Awareness Scale (Brown & Ryan، 2003)، Subjective Vitality (Ryan & frederick، 1997)، General Health Questionnaire (Goldberg et al، 1997)، and Symptom Checklist (Bartone، 1995). In the second study، the persons with high and low self-compassion were exposed to socially desirable and common situation، then their physical symptoms were evaluated. Results: The correlation and regression analysis showed that social desirability had a positive relationship with self-compassion and mindfulness، but if it not associate with self-compassion and mindfulness، it might not predict physical and mental health. The comparison of groups also showed that high self-compassionate persons compared to low self-compassionate persons had some less negative symptoms during experience of socially desirable behaviour. Conclusion: A socially desirable behaviour might be compatible when it has been associated with self-regulation processes including mindfulness and self-compassion.