اثربخشي درمان چشم‌انداز زمان‌بر راهبردهاي انگيزشي و شناختي دانشجويان دختر اهمال كار دانشگاه خليج‌فارس بوشهر

Effectiveness of Time Prespective Therapy on Motivational and Cognitive Strategies in Procrastinition Students of girls of Persian Gulf University

مقدمه: هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان چشم‌انداز زمان‌بر راهبردهاي انگيزشي و شناختي دانشجويان دختر اهمال ­كار دانشگاه خليج‌فارس بوشهر بود. روش: پژوهش حاضر يك طرح آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. ابزارهاي اين پژوهش پرسشنامه اهمال‌كاري تحصيلي سواري، پرسشنامه چشم‌انداز زمان زيمباردو و پرسشنامه راهبرد‌هاي انگيزشي زشو و بارانت بودند. روش پژوهش به اين صورت بود كه ابتدا 300 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه خليج‌فارس بوشهر كه در حال تحصيل در سال تحصيلي 96-1395 بودند به روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله­اي انتخاب شدند و پرسشنامه‌ي اهمال‌كاري تحصيلي را پر كردند، سپس 36 نفر از آن‌ها كه داراي اهمال‌كاري بالابودند به‌طور تصادفي انتخاب و به دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. درمان چشم‌انداز زمان (طي شش جلسه) بر اساس پروتكل آموزشي زيمباردو (2012)، به‌عنوان متغير مستقل در نظر گرفته شد. جهت تجزيه‌ و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس چندمتغيري و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد كه درمان چشم‌انداز زمان باعث افزايش معنا‌داري در هدف تسلط، هدف عملكردي، نياز به شناخت، اهمال‌كاري تحصيلي، انتظار موفقيت، ارزش تكليف، سازمان‌دهي، مرور و خود‌تنظيمي فراشناختي شد. اما در متغير هدف اجتنابي 0/19 = p تغيير معناداري صورت نگرفت. نتيجه‌گيري: بر مبناي نتايج، درمان چشم‌انداز زمان يك رويكرد درماني مؤثر براي افزايش راهبردهاي انگيزشي و شناختي در دانشجويان دختر اهمال­ كار است.

Introduction: The purpose of this research was to examine the effectiveness of time Prespective therapy on motivational strategies and cognitive in procrastinition students. Method: Design of this experimental research was pretest-posttest associated with control group. Instruments of the present study includes the Zimbardo Time Perspective Questionnaire, Zusho and Barnett procrastination Motivational-cognitive Questionnaire (2011) and Tuckman and Brousse Questionnaire (1991). Statistical population consists of all the students studying at Gulf University in the academic year 2015-2016; and 300 of them were selected by multistage cluster sampling and responded to the academic procrastination scale (TPS). Then by using cutting point, 36 Procrastinition girl Students were randomly assigned to two experimental and control groups. Time perspective therapy (six sessions) was considered as an independent variable based on the Zimbardo protocol (2012). To analyze the data, Multivariate Covariance Analysis was performed using SPSS software. Findings: The results of the research showed that Time Prespective Therapy improvement of motivational and Cognitive strategies and procrastination in the experimental group compared with the control group. The results of ANCOVA analysis showed that, through controlling pretests, there is a meaningful difference between posttests of mastery goals, performance- approach goals, need for cognition, procrastination, expectation for success, task value, rehearsal, organization and metacognitive self-regulation in experimental and control groups. But, there was no significant change in the avoidance goal variable (p = 0. 19). Conclusion: Based on the results Time Perspective Therapy is an effective therapeutic approach to increasing Motivational Strategies and Cognitive in Procrastinition girl Students.