مقايسۀ اثربخشي روش هاي درمانگري بيوفيدبك و كگل در درمان بي اختياري ادراري فوريتي زنان

هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي روش هاي درمانگري بيوفيدبك و كگل بر روي كاهش شدت بي اختياري ادرار در زنان مبتلا به بي اختياري ادرار فوريتي بود. در يك طرح شبه آزمايشي 45 بيمار زن مبتلا به بي اختياري ادرار فوريتي مراجعه كننده به مركز علوم اعصاب آتيه از مهر تا بهمن 1393 با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند و در يكي از گروه هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند. بيماران در گروه بيوفيدبك 2 روز در هفته به مدت 5 جلسه 40 دقيقه الكترومايوگرافي بيوفيدبك را دريافت كردند. در گروه تمرينات كگل بيماران هر روز دوبار مجموعا به مدت 30 دقيقه در طي 8 هفته تمرينات كگل را انجام دادند. بيماران از طريق پرسشنامه سنجش شدت بي اختياري ادرار در قبل و بعد از درمان ارزيابي شدند و در نهايت دادهها به كمك روش آماري مانكوا تحليل شدند. درمان بيوفيدبك اثربخشي بيشتري نسبت به تمرينات كگل در كاهش شدت بي اختياري فوريتي داشت (0/0001