نقش مولفه هاي سلامت خانواده اصلي و ابعاد تمايزيافتگي خود درپيش بيني رغبت به ازدواج در دانشجويان

اين پژوهش با هدف پيشبيني رغبت به ازدواج بر اساس مولفه هاي خانواده اصلي و تمايزيافتگي خود انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه فني و حرف هاي شهيد بهشتي كرج در سال تحصيلي 94-1393 بود. نمونه مورد بررسي 266 نفر از دانشجويان پسر بودند كه با روش نمونه گيري تصادفي خوشهاي شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رغبت سنج ازدواج حيدري، مظاهري وپوراعتماد(1382 ،(مقياس سلامت خانواده اصلي (BFI ،(اسكورون (2000 (و پرسشنامه تمايزيافتگي خود(DSI(هاوستات و همكاران (1992 (بود. براي تجزيه و تحليل دادهها از ضريب همبستگي پيرسون ورگرسيون چندمتغيري به شيوه گام به گام استفاده شد. نتايج نشان داد كه استقلال در يك گام توانست به ترتيب0/130 ،0/027 ،0/017 و 0/122 درصد از واريانس هاي بازخورد نسبت به ازدواج، آمادگي نسبت به ازدواج، موانع ازدواج و نمره كل رغبت به ازدواج را تبيين كند. همچنين هم آميختگي با ديگران در يك گام 0/022 درصد واريانس بازخورد نسبت به ازدواج، جايگاه من در يك گام 0/046 درصد واريانس مربوط نگرش نسبت به ازدواج، گريز عاطفي و هم آميختگي با ديگران در دو گام 0/033 درصد واريانس آمادگي به ازدواج، گريز عاطفي در يك گام 0/140 درصد واريانس موانع ازدواج و جايگاه من نيز در يك گام توانستند 0/023درصد واريانس نمره كل رغبت به ازدواج را تبيين كنند. با توجه به يافته هاي پژوهش، مولفه هاي سلامت خانواده اصلي و تمايزيافتگي خود با ابعاد رغبت به ازدواج در دانشجويان رابطه داشته و بطور معناداري آن را پيشبيني ميكنند. لذا توجه به نتايج حاصل و كاربست آنها در برنامه هاي آموزش پيش از ازدواج و مداخله هاي رشدي و درماني ميتواند حايز اهميت باشد.