مفهوم غايت در انديشه سياسي غرب و اسلام

REORGAnISATIOn Andishe political concept in the West and Islam

در اين جستار جايگاه مفهوم غايت در نظام و دستگاه انديشمندان سياسي و بويژه اسلام مورد بحث قرار مي‌گيرد.غايتي كه كمال مطلوب رهر و در راه است و در منتهي‌اليه راه قرار دارد.بدين‌ترتيب،رابطهء استعارهء صراط و راه،با مفهوم غايت در كانون بررسي است استعاره صراط يا مفهوم«غايت»و غايتمندي در مورد صورت نگرفته است.در چنين پيش‌فرضي«انديشهء سياسي»به مثابهء«صراط و راه»تصور مي‌شود و با جستجوي ابعاد وجه شباهت‌هاي اين دو،انديشهء سياسي قابل فهم و بسط مي‌شود.در واقع،اديان و ايدئولوژي ها هريك به مثابهء راهي تلقي مي‌شود كه جلو پاي بشريت گذاشته شده است.راهي براي زندگي و زندگي‌ سياسي همان‌گونه كه كيهان،انسان،و تاريخ داراي غايتي است،تعاليم اسلام و در وجه استعاري آن،راه‌ اسلام نيز داراي همان غايت و در هماهنگي كامل با آن است؛زيرا خداوند خالق كيهان( (cosmos ، انسان،و واضع اسلام و ديگر اديان بزرگ الهي است.بنابراين غايتي كه در فرجام راه اسلام و رهروان آن‌ قرار دارد،همان غايتي است كه خداوند در تكوين هستي و عنصر مركزي آن،يعني انسان به وديعه گذاشته‌ است.همين راه است كه رهرو را به غايت مي‌رساند.ساير ايدئولوژيها كژراهه‌هايي است كه رهرو از مقصد و غايتش دور مي‌سازد.در انديشهء سياسي اسلام،دين و سياست از يك راه مي‌گذرند و ساحب تكوين‌ با ساحت تشريع رابطه‌اي ناگسستني دارند.زير سيستم انديشهء سياسي از دستگاه كلي فلسفي و نگرش‌ هستي‌شناختي و انسان‌شناختي متفكر استنتاج مي‌شود و اخلاق و سياست برخلاف انديشه سياسي معاصر همچنان در يك بستر به حركت خود ادامه مي‌دهد.