انسان شناسي فرهنگي - سياسي از منظر آنتونيو گرامشي

Cultural anthropology - political background of Antonio grạmshy

آنچه مي‌خوانيد بخش سوم از پژوهشي ژرف در مباني انسان‌شناسي فرهنگي-سياسي است.بخش اول با عنوان‌"چرخه فرهنگ سياسي چپ ماركسيست‌"شامل آراء لنين،تروتسكي‌ ولو كاچ در شماره 4 مجله پژوهش حقوق و سياسيت به چاپ رسيد. اين بخش انديشه آنتونيو گرامشي مبارز خستگي‌ناپذير عليه فاشيسم،را درباره انسان‌شناسي فرهنگي-سياسي در بر مي‌گيرد.گرامشي ماركسيست،بنيان‌گذار حزب كمونيست ايتاليا،در عرصه‌هاي اجتماعي،سياسي،فرهنگي،فلسفي و فولكلور صاحب‌ نظر بود و با آن‌كه حدود 13 سال آخر عمر(يعني بين 30 تا 45 سالگي)را در زندن‌هان‌ي موسوليني گذراند،اما آنجا نيز از پاي‌ ننشست و مرتبا به انديشه درباره موضوعات مختلف پرداخت تا راهگشاي جنبش كارگري شود و با كمونيسم رسمي با زبان علمي- فرهنگي بستيزد.بيشتر آراي او در يادداشتهاي زندان آمده است كه به وسيله تانيا(خواهر همسرش)به بيرون‌"درز"مي‌كرد. گرامشي وقتي در سال 1937 از زندان‌"آزاد"شد كه به دلايل گوناگون هيچ اميدي به زندگي‌اش نبود و در واقع موسوليني مرده او را "آزاد"و به بيمارستان فرستاد. در پژوهش حاضبر آنتونيو گرامشي با ژرف‌نگري ويژه‌اي لحظه‌هاي تعيين‌كننده فردي،اجتماعي و فرهنگي را شرح مي‌دهد و به تعريف ارتباط آنها با يكديگر مي‌پردازد و رابطه هرسه را با فرهنگ رسمي ترسيم مي‌كند و در جاي‌ جاي نوشته‌هايش بر اهميت‌ فرهنگ‌"سياسي‌"بعنوان عاملي مهم در دگرگوني سرنوشت انساني پا مي‌فشرد و پويايي آن را از زواياي گوناگون مي‌كاود؛ما را از يك‌سو نگري پرهيز مي‌دهد و تاريخ‌ نگري يا به عبارتي چند سونگري فرهنگي را براي دگرگون شدن هرچه بهتر توصيه مي‌كند. گرامشي نيز چون ماركس به انسان محوريت مي‌دهد و به باور او نيز نبايد حتي يك لحظه از انسان غافل شد،زيرا همه تلاشها براي‌ تحقق انسانيت انسان يعني روابطي و يا براي پاسخگويي هرچه بهتر به نيازهاي او معني مي‌يابد.اگر اين نكته فراموش شود-كه‌ شده است-تحقق انسانيت وكرامت انساني سخت دشوار يا شايد ناممكن مي‌شود.بخشهاي بعدي كه به ترتيب در همين مجله خواهد آمد دربرگيرنده آراء ساير انديشمندان ماركسيست درباره موضوعات ياد شده تا روزگاران ما است.