نقدي بر توسعه ظرفيت نيروگاهي كشور؛‌ ارزيابي ميزان انحراف از حالت بهينه

A Review of Electricity Generation Trends: Deviation from Optimal Scenario

در اين مطالعه، سيستم عرضه انرژي الكتريكي كشور با بهره‌گيري از مدلMESSAGE ، از سال 1363 تا 1393 مدل‌سازي مي‌شود تا روند توسعه بهينه در افق مزبور مشخص شود. براي يافتن وضعيت بهينه در اين مدل، مجموع هزينه‌هاي سيستم عرضه برق به عنوان معيار در نظر گرفته شده و با حداقل كردن آن، شرايط بهينه به‌ دست مي‌آيد. سپس نتايج مدل با آنچه در عمل اتفاق افتاده مقايسه شده تا ميزان انحراف توسعه واقعي از حالت ايده‌آل مشخص گردد. مهم‌ترين نتايج اين پژوهش بدين شرح مي‌باشند: 1- متوسط راندمان نيروگاه‌هاي حرارتي كشور در سال 1393، كاهش 5/4 درصدي از حالت ايده‌آل را نشان مي‌دهد، 2- حركت در مسير غيربهينه منجر به اتلاف حداقل 90 ميليارد متر مكعب معادل گاز طبيعي و انتشار 400 ميليون تن دي‌اكسيد كربن اضافي طي سي سال شده است، و 3- به دليل عدم تأمين مالي پروژه‌هاي نيروگاهي يا تأمين به موقع آن، سالانه 630 ميليون دلار هزينه اضافي تحميل شده است. در مجموع يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهند كه واقعي بودن قيمت حامل‌هاي انرژي و تعهد به اجراي برنامه‌هاي بلندمدت نقش كليدي در توسعه مناسب بخش انرژي كشور ايفا مي‌كنند.

This paper mainly focuses on the development of electricity supply system in Iran. A bottom-up energy system model is employed to identify the optimal generation mix. The model minimizes the total system costs using linear mix-integer programming under a set of technical, economic and environmental constraints. Then, the optimal generation mix is compared with the actual transition pathway during the planning horizon. The comparison of historical development trend with the optimal scenario (model results) indicates that: 1- The average efficiency of thermal power plants is 4.5 percent lower than the optimal conditions, 2- Optimal pathway could save 90 billion cubic meters of natural gas and prevent CO2 emissions of 400 million tonnes over the study period, and 3- The annual additional costs of $630 million was imposed due to lack of funding.